Marieke van der Lippe

audiovisueel - documentair - sociaal-maatschappelijk

Ik maak zowel documentaire narratief als visueel autonoom werk, ik hou van beiden, het ene en de ander voeden het ander ook. Engagement is simpelweg je betrokken voelen, en met het medium bewegend beeld kan dat uitstekend naast elkaar bestaan.


WHODUNNIT - De epositie WHODUNNIT in Het Archief vond plaats 4 t/m 23 januari 2024, waarin ik op de eerste verdieping (308 m2) een monumentale ‘immersive’ video-installatie realiseerde. WHODUNNIT is een groepstentoonstelling die, als een puzzel, een onderliggend motief vormt zonder die direct prijs te geven met een tijdlijn van die zowel voor- als achteruit gaat, zowel reconstructie als onderzoek is, als ware het een fictieve logica waarbij het verhaal bekend maar nog ongekend is. Mij fascineerde hierin het aspect van de tijdlijn. Van filmopnamen, gedurende vijf jaar gemaakt tijdens zonsondergangen aan zee, maakte ik een montage die stilstand in tijd als uitgangspunt heeft. Door in de montage lagen op elkaar te stapelen, verdichtte ik de tijd. Door dit verdichten ontstaat er abstractie, de zonsondergangen worden minimal bewegende kleurvlakken. De montage het een cinemascope breedbeeld formaat, dat als een geheel in de ruimte werd geprojecteerd door middel van twee gesynchroniseerde beamers. Door de horizon consequent op dezelfde hoogte te houden ontstond de beoogde ruimtelijke werking. De ruimte zelf werd videosculptuur. De ervaring van ruimtelijke abstractie en in het beweging stilstaan werd versterkt door de soundscape van Radboud Mens getiteld ‘Four Harmonic Feeds’, waarin frequentie-lagen over elkaar heen schuiven, hetgene zoals Mens het zelf beschrijft, ‘horizontale geluidsbeeld en beweging geeft.
Publicatie Red Yellow Orange Blues - Marieke van der Lippe fotografeert al jaren zonsondergangen aan zee. In een periode dat zij mantelzorger werd voor haar moeder die aan de ziekte van Alzheimer leed, werden de beelden van de zonsondergang een symbool van rouw en het proces van verwerken. De ontroering die de beelden opriepen leken in tegenspraak te zijn met de pijn, maar bleken er onlosmakelijk mee verbonden. Naar aanleiding van de beelden en gedachten ontstonden vanuit gesprekken met de bezoekers van de Pauluskerk en in samenwerking met Ishmail Kamara en Anne Vegter verhalen en gedichten. Het werk werd gepresenteerd tijdens Poetry International Rotterdam. Deze bundel is een speciale uitgave van de teksten en de beelden. Gebruik haar zoals dat past binnen jouw leefritme en laat je raken en inspireren.
If Paradise Is Half As Nice - If Paradise Is Half As Nice, IPIHAN 10, is a cradle to cradle artistic practice. It is a story of creation, where from scratch, a forgotten neglected maligned rough barren place, forms the inspiration from which art emerges. It shows the beauty and value of rejected places. It is a tribute to simple living, and a celebration of creativity. SHORT SYNOPSIS ’If Paradise Is Half As Nice' is a project in which every summer 10 artists work and live with each other for five weeks in abandoned mostly squatted places. The challenge is to work from the given situation with the materials available on site. This edition, IPIHAN 10, takes place in Rotterdam at a large, empty, three-hectare bare 'concrete slab' on the edge of the city. Until the IPIHAN artists explore the terrain and find raw materials and concepts with which they set to work. DIRECTOR’S STATEMENT The IPIHAN style, making a within capitalistic terms abounded place or space into a living and creative envrironment is inspring on many level; it’s artistic interesting and innovative, it’s original, it’s political, and its cradle to cradle practice is even ecological. It’s an example how autonomous art touches all issues of life without making consessions, and as said before; a tribute to simple living, and a celebration of creativity.
RYOB - Orange Red Yellow Blues De titel verwijst naar Mark Rothko. Zijn werk is abstract en heel intens, het biedt een spirituele ervaring. Emoties worden niet veroorzaakt door de figuratie, de ervaring van kijken is introspectief. Al enkele jaren maak ik foto’s en filmopnamen van het moment tussen dag en nacht aan zee. In het steeds op hetzelfde moment op dezelfde plek zijn, in dit ’Being in Twilight’ ben je los van alledaagse hectiek, letterlijk sta je met je rug naar de wereld en ziet en ervaart de grootse oneindigheid en het tijdelijke einde voor je. Het is altijd hetzelfde en altijd anders. Voor mij lijkt de ervaring van het kijken op die van het kijken naar het werk van Mark Rothko. Het doet je verwonderen. En het vermogen to verwonderen staat ook aan de basis van het kunstenaarschap. In het werk heb ik stilstaand beeld vertaald naar bewegend beeld, het benadrukt dat hetzelfde steeds anders, het is ook geen afbeelding meer, het gaat over de ervaring die je als toeschouwer hebt. In dit werk zijn fragmenten van gedichten toegevoegd die de ervaring van dit ’Being in Twilight’ op een persoonlijke wijze verwoorden. Enkele zinnen: lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. In een van over zee komend licht, dat alles verheldert maar niets verklaart. Je het onvoorstelbare proberen voor te stellen, het ogenblik waarop het tot je doordringt dat het over en uit is en je bevoorrecht bent nog even te mogen kijken Zie je, vertwijfeld, hoe het werkelijke en het ingebeelde hechter en hechter met elkaar vervlochten zijn geraakt Stil, ’t is maar een afdruk van een beweging in kleur.
The Machine - The Machine is een visuele ode aan het gelijknamige hoorspel van George Perec waarin zowel het gedicht als de analyse ervan verwonderen.
Mystiek en Verzet - In ‘Mystiek en Verzet’ is een permanent triptiek in de Pauluskerk die de problematiek van gemarginaliseerden voelbaar maakt, geïnspireerd op het gelijknamige van theologe Dorothee Sölle waarin verwondering en betrokkenheid aan elkaar verbonden zijn.
Pale Prospects - Municipal holiday resort Rotterdam aan Zee. Townsmen in old summer-houses bound by early songs. A place where the born and bred Rotterdammer spends his days. The Mayor and Aldermen have cut the knot and decided to sell it. The filmmaker is a resort habitant herself.
Verblijvend in Rotterdam - Poëtische vertellng over Syrische vluchtelingen wonend in Rotterdam. In samenwerking met Rosh Abdelfatah Premiere op Arab Film festival.
It Is Never Too Late To Say Sorry - Trailer van de film ‘It Is Never Too Late To Say Sorry:’ Een documentaire over een plek en de receptie van een ritueel kunstwerk met schrijver en dagelijks performer Wim Konings als epicentrum.