Naomi Modde is beeldmaker en probeert met haar kunst mensen dichterbij elkaar te brengen. Haar beelden hebben een documentair karakter en geven vaak een persoonlijke inkijk in het leven van mensen. Met het uitgangspunt ‘het leven is een cyclus, alles op aarde is tijdelijk en komt steeds weer terug in een nieuwe vorm’, raakt ze telkens weer intrigerende vraagstukken aan. Met haar werk wil ze het huidige individualisme in de samenleving doorbreken en de verbinding tussen mensen stimuleren.
Nominatie Henri Winkelman Award 2021 - Nominatie HWA 2021
Jury pitch en persoonlijk interview over mijn beroepspraktijk en eerdere projecten.
Naomi Modde is beeldmaker en probeert met haar kunst mensen dichterbij elkaar te brengen. Met het uitgangspunt ‘het leven is een cyclus, alles op aarde is tijdelijk en komt steeds weer terug in een nieuwe vorm’, raakt ze telkens weer intrigerende vraagstukken aan. Met haar werk wil ze het huidige individualisme in de samenleving doorbreken en de verbinding tussen mensen stimuleren.
Het interview kun je hier vinden:
https://www.youtube.com/watch?v=Ew1UkU_yfzw
Kunst Blijft Slapen - Werk in opdracht voor Kunsthal Rotterdam
In september 2021 ging ik 3 maanden op pad voor de Kunsthal om het project ‘Kunst Blijft Slapen’ te documenteren. Vijf kunstwerken uit het depot van het RCE reisden hierbij 10 weken lang door Rotterdam en bleven logeren op verschillende gastadressen:
"In het project Kunst blijft slapen worden verschillende gemeenschappen in Rotterdam met elkaar verbonden via kunstwerken uit de Rijkscollectie. Een bijzonder concept waarbij objecten die normaal gesproken achter de muren van een depot zijn verborgen, twee weken lang bij verschillende huishoudens uit logeren gaan."
Studenten van de WdKA creëerden samen met een aantal Rotterdamse kunstenaars nieuwe kunstwerken n.a.v. gesprekken met de bewoners van de diverse, deelnemende partners: Laurens, Pauluskerk, Kunstlab, Het Gemaal en Reakt. Het doel van het project was om meer verbinding te creëren tussen verschillende groepen in de stad en mensen in aanraking te laten komen met kunst.
Mij werd gevraagd om langs te gaan bij de deelnemers en deze verbinding en menselijke verhalen in beeld te brengen tijdens de duur van het project. Ik ging langs bij verschillende locaties in de stad en ontmoette inspirerende mensen in o.a. de Pauluskerk, bij Laurens en bij mensen thuis. De foto’s die ik maakte werden, samen met de oude en nieuwe kunstwerken, uiteindelijk gepresenteerd in de Kunsthal.
het Thuiskantoor - Eigen project - 2021
Wat voor invloed heeft het thuiswerken sinds het begin van de corona maatregelen op ons en hoe ervaren we het?
Begin 2021 werkte ik tijdens de tweede lockdown aan een nieuwe serie en ging ik langs bij Nederlanders die al meer dan een jaar vanuit huis werkten. Binnen de verschillende beroepen en persoonlijke verhalen ging ik op zoek naar de overeenkomsten en verschillen die ik achter de al zo lang dichte voordeuren aantrof: Geïmproviseerde werkplekken in de buurt van de internet kabel, worstelingen met Zoom, LessonUp en andere online programma’s, het vervagen van de scheidslijn tussen werk en vrije tijd, weinig daglicht of verandering van omgeving, het missen van collega’s of het groepsgevoel, het dagelijkse blokje om naar de supermarkt.
Groepstentoonstelling Kunsthal - De tentoonstelling 'Stil Leven - Still Life' was vanaf 10 december 2020 t/m 04 juli 2021 te zien in de Kunsthal Rotterdam.
"Begin 2020 vallen steden over de hele wereld stil. Het corona virus dwingt mensen in lockdown. Kunsthal Rotterdam opent in de laatste maand van dit uitzonderlijke jaar een tentoonstelling met twaalf foto’s die de impact van de corona pandemie laat zien. In opdracht van Stichting Droom en Daad brengen zes talentvolle, jonge Rotterdamse fotografen in beeld hoe het nieuwe virus ons dagelijks leven drastisch beïnvloedt. Khalid Amakran, Loes van Duijvendijk, Willem de Kam, Geisje van der Linden, Marwan Magroun en Naomi Modde belichten ieder vanuit hun eigen perspectief een andere kant van een stad die tot stilstand leek gekomen. Hoewel gemaakt in de stad Rotterdam zijn de fotoseries illustratief voor hoe het eraan toe ging in tal van steden wereldwijd".
Publicatie Stil Leven – Still Life - Fotoboek Stil Leven - Still Life
Begin 2020 legde ik drie maanden lang de eerste lockdown in Rotterdam vast voor stichting Droom en Daad. Zij vroegen mij, samen met 5 andere Rotterdamse fotografen, om deze uitzonderlijke periode te documenteren voor toekomstige generaties. Mijn opdracht was om hierbij een zo eerlijk mogelijk beeld te geven van de leefsituatie achter de voordeuren:
"Naomi Modde is door de stad getrokken om gezinnen uit noord, oost, zuid en west te leren kennen. Via haar foto's maken we kennis met kinderen die hun vrienden missen, thuiswerkende ouders en docenten die digitaal les geven. De documentaire serie laat de impact van de corona pandemie op gezinnen en het onderwijs zien."
Ik ging in deze periode langs bij Rotterdamse gezinnen uit verschillende wijken en milieus. Door tijdens mijn bezoek ruim de tijd te nemen waren de meesten gauw aan mij gewend en kon ik een beeld maken waarbij mijn aanwezigheid nauwelijks meer voelbaar was. Uiteindelijk zijn de beelden die ik maakte, samen met het werk van de 5 andere Rotterdamse fotografen, gebundeld tot een boek genaamd ‘Stil Leven – Still Life’. 10 van mijn beelden zijn opgenomen in het Rotterdams Stadsarchief.
Zeevlam - Groepsexpositie Licht.Vervaging
Galerie Pouloeuff, 2019
GUP New talent, 2018
“In de serie wordt een mistig landschap gecombineerd met het menselijk portret waaruit wonderlijke beelden ontstaan achter plexiglas. De titel verwijst naar een natuurlijk fenomeen waarbij plotseling mist vanuit zee ontstaat. Modde ervoer dit tijdens een bezoek aan het strand in Noord-Amerika. De mist leek op een grote oneindige wolk en zorgde ervoor dat de mensen op het strand niet meer te zien waren. Zo waren zij alleen, maar toch samen." Galerie Pouloeuff, expositie Licht. Vervaging, Fotofestival Naarden 2019
Op een ochtend in Maine, Noord-Amerika liep ik met mijn strandstoel en koelbox vanaf de parkeerplaats naar de boulevard van Higgins Beach: klaar voor een zonnige stranddag. Terwijl ik dichterbij het strand kwam, trof ik een enorme mistwolk (zeevlam) aan boven de kustplaats. De bewoners leken zich niets aan te trekken van dit wonderlijke gezicht, waarbij je zelfs te voet nog geen 10 meter zicht had. Ik waande me in een soort eindeloze wolk, waarbij ik niet meer wist welke richting de zee of de boulevard op was. Gedesoriënteerd, maar verwonderd besloot ik met mijn analoge camera de mensen te portretteren die ik tegen kwam in de mist.
Biografie van een Huis, Veursestraatweg 133 - Handgemaakte Leporello
Nominatie WdKA drempelprijs 2016, shortlist
Nominatie Onderzoeksprijs 2016
In mijn eerste langlopende project ‘Biografie van een huis, Veursestraatweg 133’ documenteerde ik van 2014 – 2016 het huis van mijn opa en oma d.m.v. archieven, eigen materiaal en foto’s van funda. Eind 2014 kwam het in de verkoop toen mijn opa en oma naar een verzorgingstehuis gingen en ben ik het lege huis gaan vastleggen. In 1981 kocht mijn familie het huis voor 200.000 gulden bij toeval van de familie van mijn eerste, toenmalige vriendje. Hierdoor had ik niet alleen toegang tot de fotoalbums van mijn familie, maar ook van de eerste familie die vanaf de bouw in 1923 in het huis had gewoond. Na de verkoop in 2015 heb ik de verbouwing gevolgd en de intrek van familie 3 vast gelegd. *notitie: in 2021 is het weer verkocht voor 1.225.000 euro.
Het huis vormt al bijna een eeuw lang een decor voor de levens die zich er afspelen. Ik verwerkte de hoofdstukken van de 3 families uiteindelijk samen in een handgemaakte, uitvouwbare leporello. Door mijn project te documenteren door de ogen van het huis zelf ontstaat een prachtige inkijk in zowel de constante herhaling van het leven wat zich er afspeelt als de verandering van het algemene tijdsbeeld door de jaren heen. Hiermee worden de subtiele raakvlakken zichtbaar die de families ongemerkt met elkaar hebben en zijn zij indirect met elkaar verbonden via het doorgeven van de sleutel.
De leporello wordt gepresenteerd op een op maat gemaakte, huiselijke plank waarbij het boek volledig opengevouwen lag. Op die manier kun je de drie hoofdstukken van de drie families open naast elkaar leggen en de bladzijdes tegelijk omslaan. Voor een demonstratie zie https://www.youtube.com/watch?v=Ew1UkU_yfzw op 1.00 minuut.
de Bootbewoners - Expositie op een leegstaande boot tijdens de OFFBLAAK Kunstroute 2017
In het project 'de Bootbewoners' volgde ik een maand lang verschillende bootbewoners rondom de Oude Haven. Al lange tijd hebben de woonboten daar in het gebied een onuitwisbare invloed op het straatbeeld. Ik begaf mij een maand lang met mijn camera in het gebied en ging van wal, het schip op om een kijkje onder het dek te nemen. Tijdens mijn ontmoetingen stelde ik hen vragen over de bouw van de vele woontorens in het gebied. Hoe kijken zij aan tegen de komst van al die nieuwe ‘buren’? Voelen ze zich verbonden met hun omgeving of wonen zij gevoelsmatig in een klein dorp op het water? Hoe verschilt hun manier van leven van die met de mensen ‘aan wal’? Uiteindelijk presenteerde ik het resultaat tijdens de OFFBLAAK Kunstroute in 2017 met een openbare foto expositie op een van de leegstaande boten
Nieuwe eigenaren - Expositie Makelaarsvitrine, 2015
Naast deze handgemaakte leporello die ik maakte voor mijn eerste langlopende project 'Biografie van een huis, Veursestraatweg 133', presenteerde ik een selectie van gevonden beeld uit de persoonlijke familiearchieven voor een ochtend in een Rotterdamse makelaarsvitrine. Op de plek waar normaal het nieuwe huizenaanbod achter het raam te zien was, hingen nu universele, nostalgische beelden van sinterklaasvieringen, verjaardagen en zonnige middagen in de tuin. Ik wilde op deze manier voor een ochtend de marktwaarde van een huis inruilen voor de emotionele waarde. Ik kreeg veel leuke reacties van voorbijgangers die een vorm van herkenning voelden en naar aanleiding van de foto’s direct begonnen te vertellen over hun eigen herinneringen van vroeger.
