Als kunstenaar houd ik me bezig met de vragen “Hoe beïnvloeden gebeurtenissen van het verleden onze hedendaagse leefwereld?” en “Wat verandert er in ons door de jaren heen en hoe?”.
De afgelopen twee jaar werkte ik aan de schilderijenreeks Crossing the life. Dit is een serie van biografische aard, waarin ik het leven van mijn voorgangers vergelijk met mijn eigen leven. Elk schilderij is niet zomaar een verhaal, maar is op een bepaalde manier een zelfportret, een deel van mij.
Ik studeerde af aan de Surikov Kunstacademie bij de Faculteit der Schilderkunst in 2020. In 2019 verhuisde ik naar Nederland en sindsdien woon en werk ik in Rotterdam. Daar sta ik ingeschreven bij CBK Rotterdam en ben ik deel van kunstenaarsvereniging Karmijn.
Gekke vrouw met vier ogen
Een vaderlijk blik
De kringloop der vrouwen - Wat dragen moeders over aan dochters? Het leven lijkt zich in een zekere zin te herhalen. Wij zijn een voortzetting van elkaar, vrouwen die op deze wereld zijn gekomen, van generatie op generatie groeien en veranderen en alsnog een vertrouwen en continuïteit door de verschillende generaties heen vormen.
Bovenaan zie je een moeder, Nina, met in haar armen haar tweede kind, Elena. Daaronder zie je Elena, een moeder, met in haar armen mij, Anastasia. Ik kijk terug op de vorige generaties en denk aan wat we op elkaar lijken. Onze levensbeslissingen, de richting die ons leven neemt lijkt vaak vooraf bepaald door het leven van onze moeder. Het verleden is moeilijk te doorbreken. Zoveel beslissingen zijn het resultaat van opvoeding en moederliefde
Tegelijkertijd met mijn en hun verleden zie je mijn heden. Mijn kinderen groeien op in een ander landschap dan ik. En dat heb ik besloten.
Zelfportret in een bos - In dit schilderij ben ik een deel van het landschap, ik smelt samen met mijn omgeving en ben deel van een massa, een bos. Toch val ik op door mijn positie en geef met mijn handen aan dat ik begin met spreken.
Dit schilderij maakte ik na een periode van studie waarin mijn mening er niet toedeed. Ik vier het terugvinden van mijn identiteit en stem. Het is de start van een nieuwe serie werken waarin mijn ervaring centraal staat.
Innerlijk verleden - 190 x 200 cm, olie op canvas, 2021
Hoe voel jij je over je leeftijd? Ik ben op zoek naar het antwoord op deze vraag. Naar mijn mening is het niet belangrijk hoe oud je bent, maar hoe oud je je voelt. Kan jij je herinneren hoe kind zijn was? Hoe neem je jezelf waar? Ik neem aan dat je jezelf niet ziet als een kind of een volwassene. Je bent wie je bent. Als ik aan mijn kindertijd denk, dan zie ik de gebeurtenissen van het verleden maar mijzelf van het heden.
Tijdens een telefoongesprek vertelde mijn oma Nina mij dat het meisje van het verleden nog in haar woont. In het schilderij kaderen mijn oma’s handen haar leven en tonen een specifiek fragment van haar kindertijd. Ze staat voor haar huis tijdens het eerste jaar van de Tweede Wereldoorlog. In de hoek zie je haar toekomst, ze is getrouwd en vertrekt uit haar moeders huis. Mijn oma als kind, jonge vrouw en nu zijn op verschillenden wijzen dezelfde persoon.
Through the child’s eyes - Oil on canvas, 2020
