Als gevolg van een chronische aandoening heeft Moosje Goosen zich met haar recente werk voornamelijk gericht op het filosofisch potentieel van ziektebeleving. Door haar ervaring dat langdurige ziekte de nodige afstand tot de ‘buitenwereld’ creëert, stelt zij voor om een kritische houding aan te nemen ten opzichte van het alledaagse, op persoonlijk, maatschappelijk en politiek niveau. Ziek zijn is, zij het ongevraagd, een meditatie op het leven. Boeddhisten organiseren retraites om via meditatie tot een dergelijk dieper bewustzijn van het leven te komen. In het project ‘RETREAT. Het ziekenhuis als utopie.’, dat refereert aan zowel deze meditatieve retraite als aan het ‘terugtrekken’ uit de samenleving als een politieke actie, onderzoekt Goosen de manier waarop het verblijf in een ziekenhuis wordt ervaren. Daarbij ontwikkelt ze ideeën die de ziekenhuiservaring kunnen verbeteren, en tegelijkertijd denkt ze na over het ziekenhuis als utopische ruimte, met de ziekenhuisopname als noodgedwongen ‘retraite’. Door middel van artistiek onderzoek, (fictieve) architectuur en tekst maakt Goosen uiteindelijk een speculatief werk waarbij zij het ziekenhuis verbeeldt als model voor een alternatieve samenleving, gebaseerd op zorgprincipes en compassie voor mens, niet-mens en planeet.