Art Office

Aquatische architectuur is een fluïde kijk op architectuur of omhulsels, wat kan gaan om schelpen van schaaldieren, waterfonteinen, tepels, kwallen, wolken zelfs. Het sluit aan op het hydrofeminisme en beide zijn een leidraad in een onderzoeksplan van Kari Robertson over ecotonen oftewel doorlaatbare grenzen, die transspecies en transcorporaal zijn. Doorlaatbare grenzen zijn gebieden waar twee ecosystemen elkaar ontmoeten en er een verschuiving in dominantie is, zoals het strand tussen zee en land. Robertson is geïnteresseerd in lichamen als ecotonen, poreuze grenzen die water herbergen, vasthouden, filteren en kanaliseren. Studie hiernaar is relevant in dit coronatijdperk, omdat het te maken heeft met besmettingen, vaccinaties, microbiële ecosystemen. “Ik denk dat het dringend is dat we onszelf begrijpen in een constante, verstrengelde relatie en dus handelen met verantwoordelijkheid voor dieren en mensen die we misschien nooit zullen ontmoeten,” zegt Robertson die deze verstrengelingen wilde visualiseren in nieuw werk, om het te exposeren in Rotterdam en bij het Contemporary Art Centre in New Orleans.

De kunstenaarspraktijk van Robertson bevat thema’s rond subjectiviteit, soevereiniteit en het minieme gebaar als teken van hoe we ons in de wereld bewegen. In 2016 studeerde ze af aan het Piet Zwart Institute, daarna verbleef ze bij een residency bij The Banff Centre in Canada en bij Deltaworkers in New Orleans. Ze exposeerde onder meer bij The ICA Singapore, bij platforms in Londen en Glasgow en bij TENT in Rotterdam. Ze is betrokken bij het curatorieel platform Ghost en speelt in de experimentele band Difficult. De O&O-commissie vond het een aanvraag met een duidelijke structuur en zag een interessante invalshoek in de mooie dwarsverbanden.

Robertson begon aan dit project in juli 2021 met zich te verdiepen in theorie en literatuur. Ze nam deel aan een onderzoeksgroep binnen de Willem de Kooning Academie, van academici en onderzoekers die tweewekelijks bijeenkomen, wat ruimte bood voor reflectie en nieuwe richtingen. De eerste resultaten toonde ze al in augustus 2021 bij Available and The Rat: in was gegoten kaarssculpturen en een video, ‘Drip/Fold’. Deze video verbond haar eigen borstvoeding aan haar baby met de littekens van landschappen bij winningsindustrieën. Een tweede presentatie had ze bij de kas van Growing Space Wielewaal, die ze vulde met water en gipsen sculpturen en fonteinen. Aanvullend ondernam ze een onderzoeksreis naar Italië en werkte ze verder aan fonteinen en videowerk om in 2022 in New Orleans te exposeren.