Cora Moret

figuratief - publieke ruimte - schilderen - tekenen

Aan de ene kant heb je de techniek en de ervaring, je weet wat je doet. Aan de andere kant weet je helemaal niet wat je doet. En dat is ook de bedoeling, dat je die zone ingaat waar het kan gebeuren, dat je het niet precies meer weet. Dáár ontstaat soms iets wezenlijk nieuws. dat is het avontuur van het schilderen.


Winterreise #21, Das Wirtshaus, 2020, olieverf, 90 x 130 - In de liederencyclus 'Winterreise' van Franz Schubert zwerft de ik-figuur door een winterlandschap. Mijn schilderijen zijn een vrije verbeelding van deze liederen. Ik word rustig van de wijdheid en ruimte van de zee. Albatrossen zweven maanden aaneen over het water tot ze in de paartijd op zoek gaan naar hun partner.
Winterreise #7, Auf dem Flusse, 2020, olieverf, 90 x 130 cm
Winterreise #12, Einsamkeit, 2019, olieverf, 30 x 35 cm - Hoe ziet eenzaamheid eruit? De een is eenzaam als hij alleen is, een ander voelt zich verloren in een druk gezelschap. Voor mij betekent het: niet kunnen delen, dagelijkse gebeurtenissen niet, vreugde en verdriet niet. Toen ik voor zonsopgang in het Bergse Bos wandelde, zag ik de wolk uit het gedicht van Wilhelm Müller: 'Wie eine trübe Wolke durch heitre Lüfte geht'.
Triton en nereïde, 2019, olieverf, 14 x 12 cm - Geïnspireerd door een olieverfschets van Rubens (tentoonstelling 'Pure Rubens' in Boijmans) maakte ik een serie houtskooltekeningen en kleine olieverven. Triton, een meerman, blaast op een kinkhoorn om de golven te bedaren.
Winterreise #16, Letzte Hoffnung, 2015, olieverf, 90 x 130 cm
I like Tracy, 2006, olieverf, 50 x 60 cm - Dit portret maakte ik naar aanleiding van een krantenfoto. De tentoonstelling van Tracy Emin in het Stedelijk Museum in Amsterdam had veel indruk gemaakt. Haar mond staat scheef, dat ontroerde mij. Dat komt, schrijft ze haar boek 'Strangeland' door haar slechte gebit als gevolg van armoede en opvoeding.