Enrique Collar

conceptueel - figuratief - digitale technologie - schilderen - globalisering

“I believe in Latin American art, as an ancestral and latent voice of the cultural and expressive development of a continent. For this reason, today, I continue adding new pieces to my Paraguayan work. I believe in the beauty of the European art tradition, in its pictorial history and narrative or descriptive understanding through the optic and emotional nerve that has been practiced since Jan van Eyck. But above all, I assume that if I go after a revolution, it can only flow from a new perception of space, real and virtual. And as an artist of my time; -straddling two centuries, continents, digital and analog era-, I found in the 360-degree panoramas an extraordinary and unique language where to put on the grill “all the meat of the history of universal art”. Well, ultimately, that is me, the sum and multiplication of my physical and artistic migrations, my life experience, an autobiographical whole”.

Gran Vía in 360ºVR | after Antonio López | oil on linen, 140×280 cm 2018-19 - Selected by Figurativas ’19, Meam Museum, Barcelona. Virtual Reality tour by https://roundme.com/tour/432008/view/1474102/

E.T. bij Rotterdam Centraal - “E.T. bij Rotterdam Centraal | G.G.S. #3” oil on linen 150×300 cm, 2021-2022 This project is made possible by Makersloket/ Droom en Daad / Rotterdam

“Gewoon, Gezellig, Surrealistisch #2” - Waar te beginnen, met hierover iets te zeggen, dat is al net zo onmogelijk als stoppen ernaar te kijken. Even los van de indrukwekkende ambachtelijke kwaliteit, en dan heb ik het niet over de oliebollen, die ook erg goed zijn anders sta je daar geen dertig jaar met je prachtig geschilderde kraam, maar over bijvoorbeeld dat hemelsblauw tussen die takken linksboven, die fietsenbrij rechtsonder, met een Rembrandteske toets meesterlijk gesuggereerd. Nee, dan heb ik het over de tuinkabouter uit Collars achtertuin die hier reusachtig boven alles en iedereen uittorent en over het gedachtenexperiment dat dit schilderij onherroepelijk uitlokt, namelijk dat dit beeld hier daadwerkelijk staat en definitief de plaats heeft ingenomen van McCarthys Buttplug. In zekere zin staat het er nu natuurlijk al maar stel het eens echt voor: die ontmythologiseerde tuinkabouter, die van oudsher over hele gemeenschappen waakt en met het verstrijken van de tijd is getransformeerd tot ultiem kitschobject, dat hier als nieuw iconisch beeld de kritische iconografie van McCarthy vervangt en deze letterlijk en figuurlijk overstijgt. Het zou me niet verbazen als dit werk achteraf als een van de eerste postcovid werken zal worden beschouwd, met dat aura van kwetsbaarheid, van breekbaarheid, met dat verlangen dat het oproept om het te willen aanraken. Ik kijk nog eens naar die lucht, die is verschoten naar helsblauw, de oliebollen smaken er niet minder om. Berrie Vugts . "Gewoon, Gezellig, Surrealistisch #2" Oil on canvas 155x200 cm, 2020