Jet van Schie, a visual artist born in 1981, graduated in 2005 with a keen interest in exploring the boundary between reality and fantasy. Her eclectic body of work ranges from photographing miniature children's graves to engaging in Life Acting Role Playing (LARPs) and embodying various alter egos. Recently, she's delved into #Wijzijn13, investigating young people's online identities. Her art has been showcased at prestigious venues like Galerie van Kranendonk and Paris Photo. Co-founding "500Watt" in 2009, a production company, she's garnered acclaim, including the Series Prize for her Pernis Hoogvliet project. Now, in 2024, she launches So-We, a platform for diverse creative projects, signaling a fresh chapter in her artistic journey.
URBAN LIFE OF TREES / 2023 – Present - I often pass them carelessly, those trees — living beings that mean more to us than we realize. Maybe it's time to look and listen to them more consciously. What have they experienced, seen and heard?
In the middle of the city, trees are a refuge where I relax and connect with others. Their value in my urban environment is inestimable. Amid the city chaos, green spaces offer peace, an escape from the hustle and bustle and solace in the silence of nature.
Parks, gardens, and urban forests interrupt my fast-paced urban lifestyle. Seeing swaying trees, listening to birdsong, and the smell of flowers have a soothing effect, allowing me to recharge.
Nature in the city functions as a shared base, where people come together and find connection. Parks are meeting places where conversations arise, children play, and families picnic. Nature promotes community, breaks down barriers and encourages social interaction.
Ijsland smelt - Wanneer gletsjers smelten, worden ze lichter. En daardoor kan de aardkorst die door de gletsjers naar beneden werd gedrukt, iets opveren. Dat weten onderzoekers al langer. Maar wanneer ze zien dat de korst opveert, is het altijd de vraag of dat het resultaat is van recent gesmolten ijs of komt door ijs dat lang geleden al gesmolten is. “IJsland is de eerste plek waarvan we kunnen zeggen dat het versnelde opveren van de korst betekent dat ijs er versneld verloren gaat,” stelt onderzoeker Richard Bennett.
Ik ben 13 - Jet van Schie gaat in haar analoge zwart-wit foto’s op zoek naar de stilte van het moment en combineert haar beelden met selfies die de jongens en meiden op Instagram posten. Zo ontstaan contrastrijke combinaties die de kijker bewust maken van de dubbele wereld waarin de jongeren vaak leven. Huiselijk televisie kijken, dicht tegen zijn vader en broertje aan op de bank, en ondertussen een foto uploaden op social media waarop hij stoer poseert tussen vrienden.
Beide series tonen de verschillen en eigenheid, maar ook de vele overeenkomsten tussen opgroeiende pubers. Het bevolkingsonderzoek Generation R van het Erasmus MC en de Erasmus Universiteit Rotterdam volgt de groei en ontwikkeling van de dertienjarigen al vanaf voor hun geboorte. De resultaten van het onderzoek vormen een onderdeel van de tentoonstelling ‘Ik ben dertien’.
Archive for life - Laat de herinnering niet uitgewist worden: sinds de Amerikaanse camerafabrikant Eastman Kodak aan het eind van de negentiende eeuw goedkope, handzame camera’s introduceerde, is het fotograferen van kinderen, van het gezin, een integraal onderdeel van de zorg voor die kinderen en dat gezin. Wat we honderd jaar geleden nog moesten leren doen we inmiddels automatisch: vakanties gaan voorbij, kinderen worden groot, maar met een foto kan je de tijd stilzetten en een vluchtig moment laten voortbestaan in de collectieve herinnering van het gezin. Als geheugensteun én als bewijs: dit waren we, dit deden we, zo zorgden we voor elkaar.
Aan het begin van dit millennium liet een groep psychologen in Nieuw-Zeeland en Canada proefpersonen naar vier jeugdfoto’s van zichzelf kijken. Een van die foto’s was gephotoshopt: die toonde het kind in een luchtballon, terwijl de proefpersonen daar in werkelijkheid nooit in hadden gezeten. Bij elke foto vroegen de onderzoekers aan de proefpersonen wat ze zich nog van die gebeurtenissen herinnerden; vervolgens stuurden ze hen naar huis met de opdracht er nog eens over na te denken. Toen ze twee weken later weer terugkwamen, herinnerde ruim de helft van de proefpersonen zich een luchtballonvaart die ze nooit hadden gemaakt.
En werkt eigenlijk elke foto niet op die manier? Vormen en vervormen foto’s onze herinneringen niet net zoveel, of zelfs meer dan dat ze ze bewaren? En wissen ze daarmee niet net zoveel uit als dat ze vastleggen?
Leggen we vast om te herinneren of herinneren we ons wat we vastleggen?
bron: https://decorrespondent.nl/12704/alle-gelukkige-gezinnen-lijken-op-elkaar-op-de-foto-tenminste/37342556018944-28e5ef1a
Tombes Animal - Voor het afscheid zijn er meerdere mogelijkheden. “Wat belangrijk is om te beseffen, is dat iedereen zelf mag weten naar welk crematorium hij of zij gaat. Dit is een volledig eigen keus. En ben je na het overlijden nog niet direct toe bent aan een crematie, dan houden we je dier even in de koeling zodat je nog een keer terug kunt komen voor het échte afscheid. Wij overleggen alles met de baasjes en dat wordt gewaardeerd.” Standaard zit er bij het afscheid een digitale foto, een pootafdruk en een plukje haar. “Zo heb je altijd een tastbare herinnering aan je huisdier.”
Larpers - Een live action role-playing game, afgekort tot LARP of LRP (van live role playing), is een rollenspel waarbij enkele tientallen tot honderden spelers tegelijkertijd in een verhaal meespelen. De spelers zijn allen bij het verhaal betrokken en de handelingen van de spelers zijn niet van tevoren vastgelegd, maar er zijn wel bepaalde richtlijnen. Elke speler heeft namelijk zelf een "personage" verzonnen en probeert naar de persoonlijkheid van dit personage te handelen. Spelers reageren op gebeurtenissen, waarbij bijna alle acties geïmproviseerd worden. In tegenstelling tot de zogenaamde tabletop-rollenspellen als Dungeons & Dragons, is er bij een live action role-playing game, ook wel levend rollenspel genoemd, sprake van het uitspelen van de meeste acties. De spelers dragen een kostuum en wapens en worden niet vertegenwoordigd door een pion of minifiguur op een speelbord.
Small world - De ouders van het kind zijn de makers van mijn tafereel. Zij ensceneren op het graf een wereld van bloemen, stenen beeldjes, pluche beesten, kaarsen en foto’s. Ouders stoppen Beer in een glazen pot om hem te conserveren voor de toekomst; ze geven letterlijk uitdrukking aan hun eenzaamheid en verdriet en bieden bescherming.
Algemene Begraafplaats Crooswijk, Rotterdam, Nederland
