Koen Suidgeest

sociaal-maatschappelijk, LHBTIQ+, internationaal, fotografie, film, Documentair, Audiovisueel

Koen is a photographer, filmmaker, and educator. As a photographer, Koen created various travelling exhibitions and two books, Why I Cry on Airplanes (2020) and Leiden, Metropolis (2022). This last one was the product of his year as City Photographer (stadsfotograaf), an honorary position in his (then) hometown of Leiden (Netherlands). He is currently preparing Fleeting Fragments (Vlagen), an exhibition about how we remember, centered around his deceased parents.

His documentary film projects generally deal with the human rights of people who live on the fringes of society. Koen is known to observe without judging and for his ability to get under the skin of his protagonists. With his documentary Casting (2006), he became the first Dutch filmmaker to be nominated for a Spanish Academy Award (Goya). His multiple award-winning Karla’s Arrival (2011) was selected for more than 45 film festivals, broadcast in 15 countries, and won him modest international recognition. Recently, he worked on the Uruguayan production My New Way of Seeing, about a filmmaker who becomes blind after a stroke.

As a public speaker, Koen gave his first TED talk in 2015. He teaches image making at various universities, is a sought-after tutor for international writing, pitching or impact workshops, and serves on the jury of several film festivals.

Vlagen (expositie, 2025)
Vlagen (expositie, 2025) - Bij vlagen herinner ik mijn vader. Meestal onverwacht, als ik iets zie of hoor. Hij overleed recent. Twaalf jaar was hij alleen. Elke dag miste hij mijn moeder. Met een steeds slechter wordend geheugen klampte hij zich vast aan de fotoboeken van hun vakanties. Mijn moeder plakte er niet alleen foto’s in, maar ook andere aandenken. Ze schreef er lange teksten bij. Het zijn er meer dan twintig, die boeken. Hij las en keek ze allemaal nog eens na, de laatste jaren van zijn leven. Uren was hij er zoet mee. Met zijn overlijden heeft hij zijn herinneringen ook meegenomen. Die van mij, die vind ik terug in de beelden en geluidsopnames die ik de afgelopen jaren van hem maakte. En in die fotoboeken, die deels ook mijn eigen levenspad beschrijven. Mijn eigen herinneringen zijn zinnen, gestes, momenten, het geluid van een lach... Nimmer speelt zich een volledige scène af in mijn hoofd. Het is nooit een narratief, enkel een moment. Incompleet ook, vaak. En waarschijnlijk onbetrouwbaar. || De foto-expositie Vlagen onderzoekt hoe Koen’s vader twaalf jaar lang zijn moeder herinnerde. En hijzelf nu hem.
I should not have taken this photograph (part I) (ongoing)
I should not have taken this photograph (part I) (ongoing) - This is a project about artistic regret. Just minutes from giving birth to her first child, this unnamed woman in Malawi was coerced by a nurse into posing for a picture. Luckily, the curtain partly covered her. She never saw the photo and doesn't know what happened to it.... With his ongoing project about images he should not have taken, Koen Suidgeest places previous work in an updated context of representation, consent, and privilege. By asking questions that, for him, have no clear answer, Suidgeest counts on the image's audience to provide perspective.
I should not have taken this photograph (part IV)
I should not have taken this photograph (part IV) (ongoing) - This is a project about artistic regret. Annie, an illegal immigrant from the DR Congo, was coerced by her social worker into posing. Luckily, she had a scarf to cover her face. She never saw the photo and doesn't know what happened to it.... With his ongoing project about images he should not have taken, Koen Suidgeest places previous work in an updated context of representation, consent, and privilege. By asking questions that, for him, have no clear answer, Suidgeest counts on the image's audience to provide perspective.

Vlagen / Fleeting Flurries (in ontwikkeling)

Datum:
Locatie: Pelt, België
In samenwerking met: Internationaal Fotofestival Pelt (België)

Koen Suidgeest fotografeerde zijn vader gedurende de laatste twee en een half jaar van zijn leven. In de expositie ‘Vlagen’ onderzoekt hij middels deze beelden, videofragmenten en oude fotoboeken, het collectieve geheugen van beiden.

Deze kunstenaar heeft nog geen toekenningen.