Simone van Maurik
conceptueel - figuratief - grafiek - tekenen - schrijven
Ik ben verliefd; op ambachten. Een boek wacht trappelend op voltooiing. Tekenen en schrijven, het is me eender. Inkt, verf, potloodslijpsel, grafiet, een kwast in een pot bruin water, een vulpen die over papier fladdert, draaien aan het wiel van de etspers. Ik schud graag aan de regelmaat. Momenten pak ik in als pakketjes, in teksten en in beelden.
Het liefst zit ik in de grafiek werkplaats. Of te tekenen in een park, of op een terras. Ook achterkantportretten. Een houding zegt veel. Een koe die ontspannen in één heup leunt. Een mier die rusteloos rent alsof hij te laat is, veel te laat.
Als docent tekenen wil ik cursisten laten zien, zelfvertrouwen geven. Ik geef ze een ze zetje en laat ze gaan.
Mijn afstudeerwerk op de academie werd genomineerd. Wat is lelijk, wat is mooi? Blijkbaar riep het een essentieel gevoel op. Een beetje schudden aan de realiteit.
Mijn neus op papier. Bestudering van Morandi, David Hockney maar gerust ook uit een boek van de jaren tachtig met grafische structuren in werktekeningen van architecten.
