Art Office

De koloniale praktijken van grote houten schepen van weleer, en de hedendaagse financiering die wereldwijd via onderzeese kabels wordt gepropageerd, zijn in feite hetzelfde. Aldus Sami Hammana: “De inherente koloniale infrastructuur die ten grondslag ligt aan de praktijk van de hedendaagse speculatieve financiering mondt dus uit in de schepen die kabels leggen.” Deze schepen noemt Hammana interscalaire vehikels, naar theoretici Kodwo Eshun en Gabrielle Hecht: objecten tussen dat wat zichtbaar is en dat wat onzichtbaar als systeem doorwerkt – namelijk vroegere koloniale praktijken. Vanuit die relatie schreef hij een O&O-plan om het kolonialisme in de tijd van nu, letterlijk, traceren. Een genealogisch plan, zegt hij, om uit te werken tot een korte film en essay.

Hammana is kunstenaar en ontwerper. Zijn belangrijkste onderwerpen zijn financiële speculatie en klimaatverandering. Zijn kritische kijk op social design noemt hij anti-social design, om commerciële bronnen binnen sociale kwesties te kunnen aanwenden. Hij heeft een BA in productontwerp (Willem de Kooning Academie, Rotterdam) en een MA in research architecture (Goldsmiths, Londen). De O&O-commissie achtte dit type kunstzinnigheid, het maken van perceptie, één van de belangrijkste taken van kunst op dit moment. De kunstenaar zou bovendien een bruggenbouwer kunnen zijn binnen de verschillende disciplines.

Hammana begon met het beeld als vertrekpunt, het idee van visueel onderzoek letterlijk nemend. Foto’s van scheepsactiviteiten en kabelleggers ging hij minutieus bestuderen om koloniale sporen te vinden, de personen en achtergronden en details analyserend (wie zijn die werklui, waar komen ze vandaan, welke teksten staan er op de muren?). Zo bouwde hij een beeld-atlas op. Vervolgens ging hij samenwerken met Julie Boschat-Thorez om deze collectie te digitaliseren, voor een betere doorzoekbaarheid op basis van nog te bepalen algoritmes. Vervolgens werkte hij parallel aan een essay en script, met goede hoop om in 2020 een film op te leveren.