Art Office

Sinds een paar jaar houdt Jaime Levinas zich bezig met eten als identificerende culturele eigenschap, vooral in relatie tot migratiestromen. Het Spaanse woord voor thuis, ‘hogar’, komt bijvoorbeeld voort uit het woord ‘vuur’ - het centrale punt van het huis, omdat daar gekookt wordt. Thuis betekent waar gekookt wordt, maar dat werkt andersom ook: door eten kan een thuis gecreëerd worden. Wie zijn thuisland mist, mist vaak het eten. Toen Levinas op zijn tiende naar Nederland emigreerde, maakten de snacks uit Buenos Aires plaats voor de patatzaak na school en de kibbeling op de zaterdagmarkt. Street food is hij gaan zien als een thuis buitenshuis dat hij telkens opnieuw ontdekte in de landen waar hij migreerde. In Rotterdam vormen horecazaakjes als Warung Mini, Jaffa of Tel Aviv een soort collectief geheugen dat bestaat uit vele singulaire herinneringen van elke Rotterdammer. Het boeit hem hoe geïmporteerde gerechten worden aangepast aan de omgeving, wat van invloed is op de gerechten en op de consumenten ervan. Vanuit deze gedachte wil hij zich verdiepen in de geschiedenis van streetfood in relatie tot migratie: “Wat is de invloed van migratiegolven en technologie op de streetfood cultuur in Rotterdam en hoe kan ik deze onderzoeken en visualiseren door gebruik te maken van archieven?”  

Levinas studeerde filmregie aan het Brooklyn College, New York en maakt films die hij vertoont in tentoonstellingen zoals bij Galerie Joey Ramone en bij filmfestivals. Midnight Coffee (2020) en PINPIN (2021) werden vertoond op onder meer IFFR. In zijn films spelen thema’s als migratie en vervreemding een rol, die hij onderzoekend en intuïtief verwerkt, met nadruk op menselijke verhoudingen. Dat speelt ook in Historiek Automatiek. De O&O-commissie vond het een integer project en al is het een vaker aangehaald thema, verwacht ze van deze maker wel een creatieve uitkomst, en ze waardeert de zeer persoonlijke opzet van het betoog.  


Levinas wilde in februari 2022 beginnen bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, om in de archieven te zoeken naar de relatie tussen street food en migratiestromen – werken met archiefmateriaal is voor hem nieuw terrein. Hij is benieuwd naar de verhalen achter de snackmuur en toonbank, waarvoor hij ook mensen gaat interviewen. Voor de uitwerking richt hij zich op kunstinstellingen en hun publiek maar ook wil hij jongeren daarbuiten bereiken: een belangrijke groep voor de streetfood-cultuur. In de zomer van 2022 rondt hij het onderzoek af in een nog te bepalen vorm – podcast, lecture-performance of essay. De O&O-regeling biedt hem bovendien een manier om zich meer te vestigen en nestelen in Rotterdam, waar hij nu tijdens de stilte van de pandemie naar terugverhuisd is en zich als Rotterdams kunstenaar wil vestigen.