Art Office

De therapeutische kunstpraktijk van de Braziliaanse Lygia Clark vorige eeuw is een voorbeeld voor Amy Pickles, die besloot Clarks werk te ‘herchoreograferen’. Pickles: “Dit is kunst en radicale pedagogie voor het deprogrammeren van het koloniale, en gekoloniseerde, genetwerkte lichaam. Ik ben van plan Clarks stellingen te her-choreograferen, tactiel werk dat het lichaam en de geest in beslag neemt, voor het hedendaagse lichaam - versmolten met technologie.” Voor deze bewerkte choreografie wilde ze een poly-Body practice ontwikkelen, ruimte biedend voor meervoudige identiteiten – denk aan data-analyses, algoritmische vooroordelen, en surveillance waarmee techbedrijven onze politieke identiteit sturen. In die sociale verscheidenheid wilde Pickles zoeken naar een therapeutische aanpak voor het helen van lichamen, waarbij ze in groepsverband bij een Britse legerbasis op Cyprus haar eigen koloniale identiteit wilde bevragen op therapeutische en performatieve wijze.

Het plan ontstond in het jaar dat Pickles cum laude afstudeerde aan het Piet Zwart Institute. Ze werkt met performance en video, ze schrijft en gaf in Groot-Brittannië onderwijs in publieke organisaties in de kunst-, gezondheids- en welzijnssector. Al is onderwijs niet het juiste woord: “Hier wordt creativiteit holistisch gebruikt en als instrument om de discussie over maatschappelijke kwesties aan te wakkeren.” In dat verlengde past dit onderzoeksplan. Daar spreekt een vergevorderde gedachtegang uit voor een nog zo jonge kunstenaar, vond de O&O-commissie, en het is een positieve gedachte dat er vanuit de geschiedenis op die manier iets terugkomt naar de kunst van nu.

Langs theoretische verdieping kwam Pickles tot een performancelezing, een reeks workshops en een bibliotheek met “alle restanten van het collectieve werk." Bij de theorie raakte ze behalve in Clark ook in tijdgenoten geïnteresseerd en in de rol van sociale projecten in galerieruimtes. Ze publiceert er in oktober 2020 over in het Hybrid Publishing Project van de Willem de Kooning Academie. Maar vooral de Performance Lab workshops die ze bij Worm gaf met Clara J:son Borg, vond ze van belang: het werken met en leren met mensen was de kern. “Workshops zijn een direct antwoord op hoe te werken als je meer dan één lichaam hebt, en een manier om daarover te blijven leren.”