‘Mud, The Viscous Band’ heet de muziekband die Natalia Sorzano wilde gaan oprichten met monsterachtige personages, opgebouwd uit materialen zoals boomstammen, rotsen, keramiek, water, afvalstoffen en plastics: “Deze object-georiënteerde sculpturale band zal geluid en stemmen uitstralen vanuit zijn binnenste, en zo de vorm aannemen van een performatieve sculptuur en geluidsinstallatie.” Voor Mud wil ze op pad om geluiden en fysieke materialen te verzamelen, “zodat ik me kan verdiepen in het vinden van die affiniteiten met texturen, vormen, geluiden en verlangen op een zintuiglijke en affectieve manier.” Daarvoor wilde Sorzano terreinbezoeken gaan afleggen aan wateren, polders, duinen, bossen, teruggewonnen land. Met tekstueel onderzoek zou ze verder willen kijken hoe materiaal nieuwe oriëntaties kan sturen en nam Sara Ahmeds tekst ‘Orientations: Toward a QueerPhenomenology’ als uitgangspunt: “om me voor te stellen hoe iemands richting kan worden omgeleid door de vorm en het geluid van en naar andere niet-menselijke lichamen.”

Naast haar kunstenaarschap heeft Sorzano een achtergrond in de (mensen)rechten en beleidsvorming, zo ontwikkelde ze voor de Colombiaanse regering LHBTQ+-beleid. Daarbij leerde ze veel over ceremonies, religie, ongelijkheid, verwaarlozing, wat als thema’s terugkeert in haar multidisciplinaire kunstenaarspraktijk. Met muziek, installatie, video en collage schept ze een macabere en fantasmagorische beeldtaal. Ze studeerde aan het Piet Zwart Institute en is medeoprichter van het faciliterend platform GHOST en het kunstenaarscentrum Tender Center Rotterdam. De O&O-commissie las in haar ideeën over muziek een conceptuele vertaalslag die goed aansluit bij haar praktijk, die daar structuur aan zal bieden met potentie voor vernieuwende en speelse uitkomsten.

Sorzano begon met tekstonderzoek in haar studio en met veldwerk buiten. Materialen die ze daar vond verwerkte ze in haar studio samen met audio-experimenten en geluidslandschappen. Met een stemcoach ging ze de verschillende vormen van stem, harmonie, riffs en loopjes verkennen om vervolgens muziek te schrijven – zo wilde ze vijf nummers opleveren, om die als EP uit te brengen bij platenlabel Futura Resistenza. Met deze basis ging ze zich richten op het finetunen van de sculpturale en performatieve installatie. Na de zomer wilde ze dit verwerken in workshops voor studenten, om in een collectiviteit hierover te praten. Ze hoopte in 2022 het geluid en installatie klaar te hebben, zodat ze de muziekband kan debuteren.