De combinatie van kunstenaarschap en moederschap betekent in de praktijk obstakels, beperkingen en taboes, nog altijd. Merve Kılıçer besloot om over dit probleem een korte film te maken, over de positie van vrouwen en hun lichamen in de kunstmarkt. ‘Hoe kunnen nieuwe vruchtbaarheidstechnologieën de sociale en professionele positie van vrouwen in samenlevingen veranderen?” Ze nam zichzelf als vertrekpunt door een aantal van haar eicellen te laten invriezen, dit proces te documenteren, en te verwerken in een korte film, “die wijst op de sociale controle die vorm krijgt rond het reproductieve lichaam binnen de hedendaagse kunstmarkt.”
De film gaat ook over financiële consequenties, zelfbeschikking en ‘othering’. In bijvoorbeeld Kılıçers moederland Turkije komt het invriezen met beperkingen dat bevruchting alleen aan getrouwde vrouwen is toegestaan: de vrouw is ‘de ander’, over wie beslist wordt. Om dit te duiden en doorgronden wilde Kılıçer zich verdiepen in feministische en gendertheorieën.
Na eerdere studies in Turkije en Italië studeerde Kılıçer in 2019 cum laude af aan het Piet Zwart Institute en organiseerde een installatie met performance in Het Nieuwe Instituut. Ze deed mee aan residencies en tentoonstellingen in Sofia, Rome, Istanbul en is lid van Kaba Hat, een kunstenaarscollectief in Istanbul dat een kritische houding heeft jegens de hedendaagse kunstmarkt. De O&O-commissie vond het een belangrijk en actueel onderwerp, een project dat de kunstenaar veel potentieel geeft en dat voldoende urgentie heeft om voor een nieuwe ontwikkeling te zorgen.
Vanaf april 2020 begon Kılıçers medische traject bij het Erasmus Medisch Centrum. Parallel ging ze zich verdiepen in 16mm-filmtechnieken en interviewde vrouwelijke kunstenaars uit Engeland, India, Turkije en Italië. Ook sprak ze een curator die zich verdiept in reproductiesystemen. Het medische traject duurde langer dan gepland en toen kwam ook nog corona. Die extra tijd benutte ze voor extra literatuurstudie en kwam tot meer persoonlijke bespiegelingen over de patriarchale Turkse cultuur die haar kijk op moederschap en het autonome lichaam heeft gekleurd. Met een smartphone filmde ze het medische traject, met 16mm-technieken een performance. Het lichaam, analogieën met planten en 19e-eeuwse fotografie voedden de performance, sociale media voedden de medische verbeelding. Het noodgedwongen uitstel wendde ze bovendien aan om extra te investeren in post-productie en in een samenwerking voor een soundtrack met muzikant en componist Lora Deniz. De korte film staat op Vimeo, is in november 2021 in Worm vertoond en werd geselecteerd voor de online cinema serie van TENT, tot 23 januari 2022.