Art Office

In 2015 verdiepte Marieke van der Lippe zich in de mystiek van de Duitse theologe Dorothee Sölle, toen ze voor de Pauluskerk het drieluik ‘Mystiek en Verzet’ maakte. Mystiek betekende voor Sölle het ervaren van de wereld en de verwondering daarover: “wie verwondering ervaart, herkent onrecht.” Zo verbond Sölle religie met politiek en sprak zich uit tegen een wereld van globalisering en productiviteit die het individu reduceert tot verbruiker. Om radicale verwondering te verbeelden en invoelbaar te maken, schreef Van der Lippe een onderzoeksplan op basis van zonsondergangen aan zee. Deze filmt en fotografeert ze al jaren. “In het steeds op hetzelfde moment op dezelfde plek zijn, in dit ’Being in Twilight’ ben je los van alledaagse hectiek, letterlijk sta je met je rug naar de drukte en ziet en ervaart de grootse oneindigheid en het tijdelijke einde voor je. Het is altijd hetzelfde en altijd anders.” In een scenario annex beeldverhaal zou ze die ervaring willen koppelen aan engagement, waarin verwondering en betrokkenheid op elkaar inwerken.

Filmmaker en beeldend kunstenaar Van der Lippe maakt films uit betrokkenheid, zich begevend tussen engagement en autonomie. Al in 2001 maakte ze de film ‘Habitat Volmarijnstraat’, over de strijd tegen sloop en gentrificatie. Dat tussenveld breidde zich uit, ook naar werk in opdracht waarbij ze gevraagd wordt naar haar persoonlijke benadering. Zo maakte ze films over Syrische vluchtelingen in Rotterdam en over kunstprojecten, films die vertoond worden in tentoonstellingsverband en op filmfestivals. De O&O-commissie vond dit nieuwste plan een bijzonder en ontstijgend project met een interessante vraag als sleutelgedachte, over hoe een abstracte esthetiek een ethische ervaring kan worden.

Met deze toezegging kon Van der Lippe zich vanaf medio 2021 toeleggen op de literatuur en ideeën voor het plan, en deed dat in samenwerking met Kwakman & Smet uitgevers. Ze begon het instagramaccount Sunset Northsea en putte daaruit voor haar bijdrage aan de Aanschouw op de donkerste dag van 2021. De foto’s fungeren voor haar als een beeld dat ze vergelijkt met de schilderijen van Rothko, composities en plekken om de mystieke ervaring te zoeken. Voor de publicatie ging ze op zoek naar nieuwe manieren om dit te vangen in combinaties van taal en beeld. Gaande het project werd ze benaderd door de Pauluskerk voor een samenwerking. Ze gaat de bezoekers van de Pauluskerk vragen naar hun herinneringen aan de zee, waarna ze schrijfsessies doen met dichters, wat alles zijn weg vindt naar het boek.  Deze wil ze presenteren tijdens Poetry International 2022 en wellicht kan het in de toekomst nog eens de basis worden voor een film.