Janssens project begon met de ambitie om een beweegbare vorm te creëren met siliconen en een motor, maar technische obstakels dwongen een heroverweging. Janssens focus verschoof naar de dynamiek van zien en gezien worden in combinatie met beveiligingsmiddelen, zoals beveiligingscamera's. De elektrische winkelrolluiken, prominent aanwezig in stedelijke gebieden, dienden als significante inspiratiebron. Deze rolluiken, die delen van de vitrines blijven tonen, creëren een intrigerend spel van openheid en beveiliging. Het resulterende kunstwerk is een installatie bestaande uit een rolluik, een camera en drie monitors. Bij het neerlaten van het elektrische rolluik worden verschillende vormen zichtbaar in de lamellen, die zijn uitgefreesd en opgevuld met het polariserende filter. Achter het rolluik bevinden zich drie monitors waarbij het polariserende filter is verwijderd. Wanneer de monitors worden ingeschakeld, wordt enkel wit licht waargenomen. Het neergelaten rolluik onthult het beeld op de monitors door de vormen, waardoor de toeschouwer zich bewust wordt van de gefilmde situatie. De presentatie ervan in groepsexpositie "Everything is on the one" in Arti Amicitiae in Amsterdam leverde positieve reacties op. De artistieke exploratie van technische beveiligingsmiddelen en sculpturale elementen motiveert Janssen tot verdere ontwikkeling, met plannen voor aanvullend onderzoek en een wens om zowel theoretisch als praktisch dieper op de behandelde thema's en materialen in te gaan.