Art Office

Het plan voor zijn ruisstudie vatte Sjoerd Westbroek op door de locatie van zijn atelier naast de A13: “In het atelier, in de periferie van mijn gezichtsveld, is de A13 steeds aanwezig als eindeloze stroom knorrende beesten. Hierdoor spitste mijn interesse in de akoestische ruimte van het beeld zich toe op ruis.” Eerder al deed hij experimenten met beeld als akoestische ruimte, verdiepte zich in ruistheorie en filosofie over noise als ongevormd geluid. Met dit nieuwe plan wilde hij ruis ook inzetbaar maken in zijn kunst, ruis als conceptuele ruimte. “Is het bijvoorbeeld mogelijk om vanuit beeld een stap terug te doen in de richting van ruis? Kun je ruis voelbaar maken of houden om de schijnbare stabiliteit van een beeld te bevragen?”

Als kunstenaar-onderzoeker heeft Westbroek een achtergrond in de filosofie. Hij is tutor aan de Willem de Kooning Academie, geeft lezingen en exposeerde in plekken als Syb, TENT, Kunstvereniging Diepenheim en het Irish Museum of Modern Art. Zijn werk gaat over de relatie tussen het scheppen in het atelier en sociale situaties, die hij opzoekt in projecten in samenwerking met collega-kunstenaars. Aan dit soort strategieën wil hij met zijn ruisstudie nieuwe manieren toevoegen. Een serieuze onderzoekende manier van zijn eigen artisticiteit, vond de O&O-commissie die graag positief oordeelde.

De studie in 2019 bleek zowel productief als technisch ingewikkeld: Westbroek merkte de meerwaarde van geluid en hoe dat ook meer kennis vereist en ervaring in het luisteren. Het leverde dertig video’s en geluidfragmenten op maar ook vragen die hij nog niet beantwoord heeft. “…is mijn interesse verschoven naar het gebruik van geluid om een belichaamde positie naar de wereld in te nemen die minder dwingend gestructureerd is dan een relatie die primair via het visuele domein loopt.” Het vele materiaal dat hij heeft opgenomen, bleef hij nog een tijd bestuderen om het te concretiseren in nieuw werk.