Voor de reeks nieuw werk ‘Someday I’ll Love Jakob Forster’ liet Jakob Forster zich inspireren door de roto-reliëfs van Marcel Duchamp, werken die de toen heersende ideeën over kunst en nutteloosheid op losse schroeven zetten. Forster ontwikkelde een installatie die bestaat uit vier objecten die sterk lijken op bistrotafels, functionele meubels die ooit zijn ontworpen voor krappe restaurants met snelle bediening. Door de ‘tafels’ te bedekken met materialen als krijt, papier en bladgoud stijgen de objecten uit boven het louter zijn van een meubel. Voor Forster is het bewerken van de objecten ook een ‘materiële dialoog’ met zijn overleden vader, die werkte als beeldend kunstenaar en vergulder. Hij presenteerde de werken in mei 2024 in het Parijse kunstenaarsinitiatief Tonus. In deze tentoonstelling functioneerden de bistrotafels als centrale ontmoetingspunten voor het publiek en tegelijk als dragers voor zijn kunstwerken, waarmee hij zich afvroeg: wanneer zien we een object als functioneel, en wanneer zien we een kunstwerk?