Art Office

Gezangen in stadions zijn een ruimtelijk fenomeen. De manier waarop één stem begint, wat wordt overgenomen en door de ruimte gaat, is een ruimtelijke beweging die Jan Adriaans zou willen omzetten in een geluidskunstwerk dat de bezoeker omsluit. Werken met geluid is nieuw voor hem, maar het onderliggende sociale thema is in lijn met zijn eerdere werk over groepsvorming en identiteit: “In mijn opinie zijn identiteiten artificieel, geponeerd vanuit een dwangmatig Zelf, omdat het vrije individu nu eenmaal niet echt bestaat.” In de kunst is veel aandacht voor identiteit, maar Adriaans zou met dit werk identiteit niet puur vanuit cultuur willen benaderen maar vooral vanuit gedragsmechanismen die ook terug te vinden zijn bij andere diersoorten. Het resultaat van Swarming Chants, over groepsgedrag, zou door curator Kris Dittel worden opgenomen in een tentoonstelling in V2_ rond post-humanistische filosofie.

Adriaans begon zijn kunstenaarschap met fotografie, na studies aan de St.Joost en Post St.Joost in die richting. Hij exposeerde bij platforms als Nest, TENT en buitenlandse podia en festivals. Gaandeweg verbreedde hij zijn werk met video, performatief werk en tekst. Via deze wegen reflecteert hij op menselijk gedrag – machtspatronen, autoriteit en culturele patronen zoals sport binnen kapitalistische structuren. In 2017 behaalde hij zijn master aan de Dutch Art Institute en volgende studies in post-humanisme en kunstmatige intelligentie, een intelligentie waarmee hij ook de zangkoren in Swarming Chants wilde analyseren. De O&O-commissie vond het een interessante opzet, ook door de internationale samenwerkingen die erin besloten zitten.

Adriaans begon zodoende aan een traject om - technisch complexer dan gepland – opnames te maken bij voetbalwedstrijden in Polen, Rotterdam en Frankrijk. Mede dankzij leerzame samenwerkingen is het technisch volbracht. De opnames vertaalde hij naar een audiovisueel werk, dat te zien was bij TENT en V2_ bij de tentoonstelling Post Opera. Daarnaast kreeg het enkele uitlopers: zo ontwierp hij performances die onderdeel werden van het werk. “Het is een werk waar ik nog veel op kan reflecteren, en nieuwe ideeën voor werken uit voort gaan komen.”