Interview | Inge Aanstoot en Anique Weve

Inge Aanstoot is samen met Anique Weve het duo Marie Pop. Weve zit in het buitenland, namens Marie Pop. Intussen neemt Aanstoot de zaken waar in Nederland.

Hoe zag Marie Pop het leven?
Aanstoot: ‘De PPR werkte als een kickstart om Marie Pop serieuzer aan te pakken. Anique en ik kenden elkaar al van stichting B.a.d., ze heeft er een atelier naast het mijne. Anique vroeg mij in eerste instantie op haar eigen foto’s te schilderen, daarnaast hadden we al langer het idee om samen te exposeren. Hier kwam het idee uit voort om niet zozeer op háár foto’s te schilderen, maar echt samen werk te maken. De eerste expositie van Marie Pop was toen singer-songwriter Mark Lotterman het alter ego uitnodigde om werk te maken voor zijn nieuwe album. Toen kwam corona. Het idee van afstand houden, van niet aanraken werd deel van onze beeldtaal. De situatie werd aanleiding voor een reeks werken over het Bacchanaal, het uitzinnig rituele en religieuze drinkgelag uit de klassieke oudheid. Omdat feesten en vieringen zover uit beeld waren geraakt door de coronamaatregelen. Maar ook vanwege het idee dat die maatregelen nieuwe, rituele handelingen voortbrachten. 

 
Het oorspronkelijke plan was om een drievrouwstentoonstelling te organiseren, met werk van Aanstoot, Weve en het alter ego Marie Pop. Maar de serie werken die ze maakten als Marie Pop, groeide en groeide en bleek meer dan genoeg voor een eigen expositie. Die vond plaats bij Contour Gallery. Er was de openingsperformance The Opulent Temple of Lost Paradise in een nabijgelegen ruimte, zodat er genoeg afstand gehouden kon worden. Aanstoot: ‘Wij waren gekleed als een soort priesters van de tempel en begeleidden bezoekers van de ene naar de andere locatie in een lange, stilzwijgende polonaise. Iedereen hield een lint vast met steeds 1,5 meter afstand tussen de deelnemers. Rituele handelingen als handenwassen hoorden daar ook bij. Er waren ook offerandes: een tafel vol lekkernijen en gedroogde bloemen stond klaar. Het publiek liet er achter wat ze misten in tijden van corona. Het uiteindelijke resultaat zag eruit als de restanten van een feestje, achteloos en toevallig. Maar het is een echt coronawerk, dat gaat over missen, over afstand en gebrek aan lijfelijk contact tijdens een pandemie. 
 
De fotografie van Weve is veelal leeg en verstild, terwijl Aanstoot vol en groots schildert. Aanstoot: Ons werk vindt elkaar in het midden. Marie Pop is een samensmelting, geen duo maar een op zichzelf staande kunstenaar, tongue-in-cheek vernoemd naar Mary Poppins. We doen af en toe concessies, we experimenteren met bijvoorbeeld beelden uit de Tarot. We zien dat allebei anders, maar in Marie Pop past het. In het werk van Marie Pop combineren we de fotografie en de performances van Anique, met mijn schilderen. Maar omdat we het onder een pseudoniem doen, hebben we meer vrijheid en durven we grotere stappen te zetten. 
 
We bedenken samen het hele proces, we vertrouwen elkaar volledig. We spreken vaak van tevoren af wat we willen maken, maar het betekent niet dat we alles afspreken, en vervolgens rigide uitvoeren. Nee, we hebben de vrijheid, niet alle details liggen vast. En, in mijn geval als schilder: wat erop zit, zit erop. Je kunt niet doorwerken met verf op een foto, zoals je dat kunt op doek. 
 
Het werk van Marie Pop heeft een duister randje, maar is ook glossy, aantrekkelijk en theatraal. Aanstoot: Voor mijn doen is het heel clear, precies en mooi. Ik ben zelf veel met geschiedenis bezig, met de manier waarop verhalen verteld worden. We houden allebei van symboliek en mythische verhalen. Ik ben geïnteresseerd in wetenschap, geschiedenis en feminisme: het gegeven dat vrouwen uit de geschiedenis werden geschreven bijvoorbeeld, is een leidraad in mijn werk. Het zit ook in Marie Pops werk, maar daar hoort ook de knipoog bij, bijvoorbeeld als we een model omhangen met worsten. Beetje plat misschien, maar het is ook symboliek met humor. 
 
Wat betekende PPR voor Marie Pop? 
Aanstoot: De toekenning van PPR  gaf zekerheid, het nam de stress en de onzekerheid weg. We konden ons daardoor storten op Marie Pop en hebben een enorme slag gemaakt. De coronatijd was voor ons geen eenzame tijd, omdat we bij Stichting B.a.d. zijn aangesloten: we konden afspreken op wel tien meter afstand, en vergaderen deden we via Zoom of Teams. Zo hielden we toch contact. De eerste keer dat Marie Pop tentoonstelde in Contour Gallery waren we schijtzenuwachtig. We hadden nog niet veel kunnen tonen. We hebben veel verkocht en kregen positieve reacties. En we hadden steun, niet alleen via CBK Rotterdam, maar ook via het Mondriaan Fonds en Droom & Daad. We hebben er hard voor gewerkt, maar toch, we zijn verwend.

Tijdelijke werkbijdrage PPR
Om kunstenaars gedurende de corona lockdowns te helpen hun beroepspraktijk overeind te houden, lanceerde CBK Rotterdam de Tijdelijke Werkbijdrage ProductiePresentatie en Research (PPR) voor beeldend kunstenaars die zijn ingeschreven bij CBK Rotterdam. Verdeeld over twee rondes in 2020 en 2021 ontvingen uiteindelijk bijna tweehonderd kunstenaars een bijdrageHet resultaat van de tijdelijke werkbijdrage is gebundeld in een publicatie waarin we, samen met enkele kunstenaars, terugblikken en vooruitkijken. Dit is een van de vijftien interviews uit de publicatie.

Tekst: Machteld Leij
Foto’s: Mark Bolk