Art Office

Dat misdaad bestaat in allerlei soorten en gradaties, is algemeen bekend. Er is het stelen van pennen op het werk, het lezen van iemands dagboek, diefstal omwille van honger, leugens, drugsgebruik, georganiseerde misdaad, er is misdaad die per ongeluk plaatsvindt. Zeer verschillend, maar met één overeenkomst: er is een dader, die door de daad aan de andere kant komt te staan van de wet of van sociale afspraken van wat we gepast vinden. Die maatschappelijke ideeën van goed en fout en de bijbehorende clichés wilde Zweifel bestuderen in misdaadfictie als bron: “Ik wil daarnaar kijken als een onderzoeksthema dat aanwijzingen kan geven over hoe we denken over onze rol in de samenleving”. Hiervoor wilde hij historische en eigentijdse varianten bestuderen en er als een rechtbankverslaggever tekeningen en teksten van maken, resulterend in een op zichzelf staand werk van fictie.

Zweifels kunstenaarspraktijk bestaat uit ruimtelijk en conceptueel werk, uit sculpturen die hij maakt van utilitaire materialen, brons, hout en van gevonden materialen en ideeën – “de drijfhoutjes van culturele overblijfselen waarvan het gebruik, de identiteit, of de betekenis verouderd zijn.” Hij studeerde in 2010 af aan de Rietveld Academie en in 2014 aan het Piet Zwart Institute. Hij was van 2015 tot 2017 mede-directeur van Publication Studio Rotterdam. In zijn O&O-project ‘Meubels, Charlois’ in Rib gebruikte hij Charloisse stijlfiguren voor meubelsculpturen en een volgend O&O-project ging over de sculpturale benadering van het lichaam op basis van het begrip Einfühlung. Dit derde project werd positief beoordeeld door de O&O-commissie die daarin mooie verbindingen zag en kansen voor een verdiepende impuls in de beroepspraktijk van de kunstenaar.

Zweifel wilde onderzoeken waarom het genre zo populair is en wilde er aanwijzingen uit destilleren van hoe we denken over onze rol in de samenleving. “De misdadiger, de idealistische detective, de corrupte politieagent, de omgekochte advocaat. Ik zie ze als nuttige instrumenten om sociale afspraken en overgeërfde waardesystemen mee ter discussie te stellen.” Via een historische studie ging hij kijken naar misdaadfictie van Edgar Allen Poe via de tijd van het fascisme en de Sovjet-Unie tot de true crime op Netflix nu, en verwerkte dit tot een eigen fictieverhaal, een assemblage om bestaande clichés te bevragen. Dit bracht hem een ander type werk dan de sculpturale discipline waar hij doorgaans in galerieopstellingen mee werkt.