Sinds een paar jaar trekt Jeroen Jongeleen al hardlopend sporen in het landschap. Deze sporen zijn een overblijfsel van een moeizaam productieproces, bestaand uit lange tochten. De moeite zelf is kern van de werken, hardlopen is zijn gereedschap. Gaandeweg groeide zijn behoefte om dit werk en de handeling te kunnen filmen. Hij experimenteerde met verschillende filmtechnieken, paste daarop zijn hardloopwerken aan, en schreef een O&O-plan om een type drone aan te schaffen dat autonoom kan vliegen en volgen. Daarmee wilde hij een aantal nieuwe experimentele films maken. “Het autonome volgsysteem van de drone en daarnaast montagemogelijkheden bieden mij de kans om van de meer rigide vorm af te stappen die ik tot op heden heb gehanteerd in mijn documentatie-films van mijn hardloop-werken.”

Sinds Jongeleen in 1994 afstudeerde aan de AKI in Enschede, heeft zijn werk in het teken gestaan van de openbare ruimte. Met stickers, teksten of andere acties grijpt hij direct in en verandert de stad in een spel of andere ruimte. Hij rende 100 kilometer naar een expositie in Brussel en van een nog grotere tocht naar Berlijn maakte hij met O&O-steun de film Running An Imaginary Line From My Studio In Rotterdam To Its Exhibition In Berlin. Bij deze nieuwste aanvraag begreep de O&O-commissie zijn behoefte om meer zelf te kunnen experimenteren en regisseren.

Het onderzoek en het filmen met de drone leidde uiteindelijk tot vijftien nieuwe films. Drie daarvan toonde hij in het Gorcums Museum in 2020, toen hij onverwacht tussendoor een grote solotentoonstelling kreeg aangeboden bij AVL Mundo in de zomer van 2020, Running in Circles / movement and politics in the streets in my city. Deze hoorde bij de Brutus Award, een prijs die Jongeleen kreeg toegekend voor zijn gehele oeuvre. Door musea en verzamelaars raakte heel de tentoonstelling uitverkocht en Jongeleen zette het werk met de drone voort, voor een expositie bij Upstream in Amsterdam in 2021.