In haar benadering van beeldhouwkunst, zoekt Kira Fröse naar contrasten in materialen. Zo combineert ze texturen met gebruikssporen of slijtage in combinatie met een meer gladde verleiding. Ze maakt objecten die uitnodigen om aan te raken - glanzende vlakken, organische plooien – gecombineerd met tegenpolen zoals roest of afgebladderde verf. Haar O&O-plan was in zekere zin dan ook een materiaalonderzoek. Eén van de ruimtes waar ze inspiratie uit putte, was de badkamer: “de ruimte waarin wij met onze lichamen alleen zijn, onze onregelmatigheden waarnemen, en ons op een hele pure manier tegen mogen komen. Maar wat gebeurt er wanneer we stoppen ons zelf in de spiegel te bekijken en aandacht schenken aan de dingen die er om ons heen gebeuren?” Vanuit die frictie wilde Fröse objecten gaan ontwerpen die verschuiven, verstarren, vervloeien. Het beoogde materiaal om die nattigheid mee uit te drukken, glas, was voor haar een nieuwe techniek.
In 2017 studeerde Fröse af aan de AKI in Enschede met een ruimtevullende installatie: in een tweedehands keuken integreerde ze haar werk op zo’n manier dat een geconcentreerde, intieme sfeer ontstond. Dat streven is gebleven. Met installaties zoekt ze ruimtelijke grenzen op door transformaties en oog voor detail. Ze exposeert in tentoonstellingsruimtes in Nederland en in 2021 had ze een solo bij Galerie 143 in het Duitse Lörrach, met een badkamerinstallatie. Deze aanvraag die daarop voortborduurde viel in goede aarde bij de O&O-commissie die het een typisch O&O-experiment vond, de behoefte aan nieuwe materialen en wat ongewisse uitkomsten.
Fröse begon haar project in 2021 met research naar hoe glas zich verhoudt tot andere materialen, en ging bij een glasblazerij in Hongarije technieken en materialen uittesten. Met glas wilde ze emotionele fragiliteit uitdrukken en vloeistoffen imiteren. Daarmee wilde ze een zintuiglijke prikkel kunnen oproepen zodat je het gewende opnieuw interpreteert. “De grenzen van onze waarneming zijn verwassen concepten - wij voelen met ogen en zien met handen,” zei ze over dit streven. Na het glasblazen ging ze er in de coldshop werk slijpen en polijsten. Terug in Rotterdam ging ze het glaswerk verwerken tot een installatie, die samen met ander werk van haar hand begin 2022 (als de lockdown voorbij is) te zien is in een solotentoonstelling bij Nieuw Charlois, een nieuw platform in Rotterdam Zuid.