Art Office

Mangrovebossen bevinden zich aan de kustgrenzen van de gekoloniseerde wereld, tussen water en land, waar de oceanen en hun afval binnensijpelen, omringd door de ritmische beweging van de getijdenstromen, voortdurend wisselend van gedaante. Gayatri Kodikal vindt ze een bijzonder gebied “waar meervoudige geschiedenissen en talen exploderen in rizoomachtige tentakels en zich vermengen met geen enkele hiërarchie.” Ze ontwierp het plan om een mangrove game-wereld ontwikkelen, als metafoor en plek van verzet, herstel en verzoening. Dit past thematisch in haar praktijk waarin ze werkt met films, geluid, performance en spellen ontwerpt. Ze benadert die interactief, als installatie, en als 'game-world readings': een zelf bedachte vorm van performance met oude vertellingen en spelelementen met een techno-spirituele twist. Ze schrijft verhalen ter ontmaskering van het koloniaal denken en de lineaire narratieven die daarbij horen – een lineairiteit die in de rhizomatische mangroves niet bestaat. Die bestond evenmin in de immersieve spel-installatie die ze in 2021 in TENT maakte: een plek voor niet-lineaire tijdreizen, van het Lissabon van nu naar het 17e-eeuwse Perzische Ormuz naar post-Sovjet Georgië en verder. In dit nieuwste plan wilde ze opnieuw narratieven weven rond de kruisende paden van dieren en objecten.

Kodikal studeerde in India en vervolgens in Nederland aan het Dutch Art Institute in Arnhem. Met beeld, geluid, spel en performances gaat ze in op feministische en postkoloniale geschiedenissen. Ze opereerde in India op het snijvlak van theater, performance en beeldende kunst in verschillende festivals en meer recent bij TENT in Rotterdam en bij het Holland Festival. De kunstwereld zou meer met gaming moeten doen, vond de O&O-commissie toen ze dit voorstel las. Een groots en goed doordacht project, dat nieuwsgierig maakt naar de uitkomsten.

Zo begon Kodikal aan haar onderzoek. Om de 'mangrove-game-world' te verbeelden als een plek van politiek verzet, herstel en verzoening, verdiepte ze zich in verhalen over deze vormveranderende en ondoordringbare bossen. Ze ging aan de slag met onderzoeksmateriaal uit eerdere projecten en verzamelde aanvullende data en literatuur. Ook ging ze in gesprek met experts op het gebied van kritische theorie, milieu en kunst. Vanuit dit alles begon ze te schrijven, een narratief wevend tussen fictie en non-fictie. Dit wilde ze gaan gebruiken voor lezingperformances en een papieren publicatie. “Dit zou mijn eerste publicatie zijn die ideeën introduceert van de mangrove spelwereld en spelwereld lezingen.”