Art Office

Tijdens een bezoek aan de Ecuatoriaanse Amazone kwam Lorena van Bunningen in contact met een inheemse bevolking die zich ziet als onderdeel van de natuur. De zorgvuldigheid waarmee deze met de natuur omgaat achtte ze leerzaam in een verstedelijkte wereld, en schreef een reisplan om terug te keren naar de Amazone. Daar wilde ze het begrip van tijd onderzoeken, en bezielde objecten en animistische rituelen rond de natuur en landbouw bestuderen in samenwerking met haar moeder, een Chileense antropoloog. Van Bunningen wilde dit verwerken in videowerken voor stadspubliek, voor plekken zoals het Tropenmuseum én voor plekken waar mensen moeten wachten: “daar ze die tijd kunnen gebruiken om naar mijn interpretatie van het gebruik van tijd in de amazone te kijken.”

Drogende vaatdoekjes, een aangeschoven stoel, het dekken van een tafel: de achteloze rituelen van het dagelijks leven inspireren Van Bunningen tot combinaties van fotografie en sculptuur. Ze studeerde in Quito, Ecuador, en studeerde in 2014 af aan de KABK in Den Haag. De O&O-commissie herkende een bepaalde fijngevoeligheid in haar beroepspraktijk waarin ze de bezieling van objecten en de relatie tot hun omgeving goed kan vastleggen.

De reis resulteerde in twee videowerken. In Cueva (Grot) onderzocht ze de tijd in de Amazone in relatie tot beweging en natuur, met grotvormige lichaamshouding van gebogen werkers. De tweede video ontstond door het regenseizoen, een periode dat je niets kunt doen. Vanuit haar schuilplaats observeerde ze planten en zo ontstond La mejor lluvia cae en la selva (De beste regen valt in de amazone): een portret van tijd in de amazone met bananenplanten en hun ‘bewegingen’ als onderwerp. De werken exposeerde ze in Ecuador en in Rotterdam, bij kunstruimte Crooswijk waar het 24/7 vanaf de straat te zien was – ook een vorm van tijdloosheid. Het herontdekken van film was voor haar de grote winst van het project.