Art Office

Empathie, de noodzakelijke drijfveer binnen menselijke relaties, kwam als term in de 18e eeuw juist op in relatie tot kunst – aldus Micha Zweifel die vanuit die kunsthistorische notie de sculptuur en menselijke figuur anno nu wilde onderzoeken. “Kan figuratieve beeldhouwkunst nog spreken tot de ervaring en verbeelding van onze lichamelijkheid?” Deze vraag betrof voor hem zowel het maken van als het kijken naar beeldhouwkunst, met de nadruk op aanrakingen. Hij schreef een plan om in dialoog met bestaande werken van andere kunstenaars een sculpturaal werkproces te ontwikkelen dat niet zozeer gaat over leesbaarheid, maar over nabijheid, volume en complexe oppervlakken. “Naast materiële experimenten en onderzoek wil ik speciale aandacht besteden aan hoe figuratieve sculptuur zich verhoudt tot en mogelijkerwijs een weergave is van discoursen over identiteit, lichaamsbeeld en machtsstructuren.” Hij wilde dit uittesten tijdens een residency in Treignat, Frankrijk, in tentoonstellingen en in uiteindelijk nieuw werk.

Zweifel is beeldhouwer, schrijver en publicist. Hij studeerde aan de Rietveld Academie en het Piet Zwart Institute. Zijn installaties gaan over tentoonstellen, ruimtelijkheid, en over hoe mensen op een niveau van alledag met hun omgeving omgaan. Een eerder O&O-project was een expositie in Charlois bij Rib en een tweedehands winkel, waarbij hij meubelobjecten ontwierp. Zijn nieuwste plan vond de O&O-commissie een goed uitgewerkt voorstel waarin de relatie van empathie en lichaam overtuigend artistiek vertaald werden.

Dat gebeurde in een stappenplan van een jaar. Het bevatte enkele presentaties, de eerste in Treignac met levensgrote beelden die vooral bij nadere beschouwing lichaamsvormen verraadden. Zweifel werkte het verder uit voor een tentoonstelling in Arnhem, en putte inspiratie uit de consumptiecultuur voor objecten waar de grens tussen lichaam en beeldhouwkunst vervaagt. Het idee van materiaal en de lichamelijke relatie met de toeschouwer was voor hem achteraf de grote winst van dit onderzoek, dat hij verder doorzette in nieuw werk en tentoonstellingen. De eindpresentatie in kunstruimte Onono bestond uit drie sculpturen die elk een figuratieve sculptuur bevatten, één in brons, één in hout en één in gips.