De auto, een rijke bron voor de verbeelding. Soms net herkenbaar, geabstraheerd tot een contour, een profiel, of een doorsnede. Uitgevoerd in diversiteit aan materialen als polyester, rubber,hout, giethars of papier-maché. Materialen die gemeen hebben dat ze de beelden tactiel maken. Elk beeld is een auto in staat van eindeloze metamorfose, een vloerkleed, een lijkwade met afdruk van een auto, een fossiel, een skelet enz.
Wat zich aanvankelijk laat aanzien als een embryo op sterk water is bijvoorbeeld een autootje in staat van wording.
De Doomsday Soundmachine 2021 - Doomsday preppers gaan uit van het slechtste scenario na de Apocalyps maar dit werk gaan juist over de positieve kant na een eventuele Apocalyps. Werk is gemaakt met louter in het atelier aanwezige materialen tijden de corona lock down.
De Doomsday Soundmachine staat opgeteld op de 5de verdieping van het Depot Boijmans van Beuningen.
De Droom van de handelsreiziger 2022
De Draagmoeder - Het Beeld is een soort wagentje dat vast zit aan een soort houten rails gemaakt uit oud drijfhout.
Het wagentje kan niet over de rails rijden want de wielen zitten vast gelast. Het wagentje staat vast in de tijd.
Het wagentje is gemaakt met wielen en uit oud ijzer van oude landbouwwerktuigen.
Op het wagentje staat een perspex cilinder die weer een glazen bol bevat.
De cilinder bevat water met een licht gele tint.
De glazen bol is gevuld met water in een licht rood-gele kleur hierdoor zal de bol zich mooi aftekenen in het lichtere water.
Deze bol heeft tentakels die onder het wagentje in de grond verdwijnen op zoek zoeken naar water en als wortels de grond en het wagentje op hun plek houden.
In de bol ontstaat er een vorm die op veel dingen kan lijken. (Voor mij is het een kruising tussen een ei en een auto in wording.)
Deze vorm staat voor de voortgang en de veranderingen van het bestaan, voor de ontwikkeling van de mensheid, groei, evolutie, enz.
Het gehele beeld vormt ook een soort baken dat s’ avond zacht oplicht.
Overdag is er door een zonnepaneeltje zonlicht verzamelt dat s’ avonds weer omgezet wordt in licht.
Het geheel oogt wetenschappelijk maar tegelijkertijd ook natuurlijk.
Een soort samenwerking tussen techniek en natuur die laat zien dat water onontbeerlijk is en dat de dingen allemaal met elkaar in verbinding staan en dat vooruitgang en verandering onontkoombaar zijn.
De Kerk van ons Ongelovige Geloof, 2019. Parade 2019. Rotterdam, Utrecht en Amsterdam. - De Kerk van ons Ongelovige Geloof. Waar geloven wij nog in anno nu?
Olaf Mooij vindt dat ook heidenen een plaats van aanbidding verdienen en presenteert De kerk van ons ongelovige geloof. Gouden autootjes langs de plinten en de deurposten, gouden autootjes op het dak en tussen de uitgespreide armen van Jezus. Als Olaf Mooij een thema kiest, zullen we het weten ook. Het minimuseum, heel toepasselijk ook op vier wielen, staat stampvol met veel zorg en precisie uitgevoerde relikwieën, relieken en heilige beelden, op sterk water of aan de muur. Het grootste, in een enorm glas, is het relikwie van een prototype van de zelfrijdende auto – met hersenen dus. Een stuk van een meteoor in autovorm laat zien dat de goden kosmonauten waren en wat voor vervoermiddel die hadden.
De kever – bemiddelaar tussen de dierlijke en de menselijke en nu ook bovennatuurlijk wereld – speelt weer een glansrol. Wie het ontwerp uit 1938 van boven bekijkt, ziet een masker voor ritueel gebruik. Waar het goddelijke is, is het duivelse nooit ver weg. In dit geval in de vorm van een Lamborghini Diablo. Reden voor wat ouderwets exorcisme.
De term ‘de heilige koe’ verbindt auto en religie moeiteloos met elkaar. Buiten India dan. Ons geloof in de auto is groot, anders zouden we onze veiligheid niet zo gemakkelijk uitleveren aan het ‘stukkie blik’, zoals heiligschenners de bron van verering soms durven te noemen. Toch kan het ook misgaan, bijvoorbeeld door de zwarte krachten van de sjoemelsoftware. Daar ging de geloofwaardigheid van de moderne Volkswagen.
Wie het even te veel wordt, kan zich even terugtrekken in de stilteruimte van hogepriester Mooij. De kerk heeft zijn functie nog niet verloren.
Het Museum van Carcheologie, 2017. Parade 2017 Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam. - Olaf Mooij houdt zich al geruime tijd bezig met het fenomeen auto. De laatste tijd beschouwt hij de auto als een levend wezen en vraagt zich af waar die auto vandaan komt.
Zou hij groeien in een ei of komt hij voort uit een bevruchting van een eicel door auto-spermatozoide?
Deze vraag wordt zichtbaar in het Museum van Carcheologie een rariteiten kabinet waar de levenscyclus van auto centraal staat.
Van ‘autospermatozoide’ tot ‘autofossiel’
De levenscyclus is voor de ene auto lang en voor de andere onverwacht kort. Het kan zelfs zo zijn dat de auto voordat hij op de wereld terecht komt al misvormd is en overlijdt. Geconserveerd in potten en onder stolpen worden deze fenomenen bewaard en zijn samen met andere rare gevallen te zien zijn in Het Museum van Carcheologie.
De Koets, 2016. Oerol 2016. - De Koets is een beeld uit de serie Vluchtwerken.
Denkend aan de toekomst ontstaat bij mij vaak een angstig gevoel, angst over de hoeveelheid mensen die hier op aarde wonen, over de vervuiling van onze leefomgeving en vaak denk ik dat het weleens helemaal mis zou kunnen gaan. Vaak vervloek ik deze wereld en fantaseer over een alternatief bestaan.
Vanuit dit angstgevoel en onvrede dat diep in mij geworteld is, ontstond de serie vluchtwerken.
De Koets is een mobiel atelier dat is opgebouwd als een collage van gevonden en tweedehands gekochte onderdelen en is ontstaan naar aanleiding van herinneringen aan mijn jeugd.
Onder ons huis was een kelder. Deze kelder was mijn domein. In deze kelder vonden in verloop van tijd afhankelijk van mijn leeftijd verschillende projecten plaats. Karrenbouw, luidspreker-boxen en versterker bouw, een laboratorium, een bioscoop en het bouwen van een model ruimteschip waarin ik mij volkomen veilig voelde.
Bijna al deze elementen zijn in de koets terug te vinden.
Op het moment dat ik op de bok van de koets ga zitten hangen mijn benen naar beneden te bungelen omdat de koets net iets te hoog is, dit zorgt voor een heerlijk onbekommerd gevoel en herinnert mij aan de tijden van toen ik jong was.
Tijdens het bouwproces voelde ik me ook weer als een kind, wat is niet leuker dan het bouwen van een droom.
In dit geval als volwassene is het bouwen van een nachtmerrie meer op zijn plaats omdat het beeld ook de angst weergeeft van hoe het met de wereld gaat en dat ik daar graag voor zou willen vluchten en dan liefst met mijn spullen dicht bij me.
Before and After een tentoonstelling in Tent. Tentoonstelling liep van 19.03 t/m 03.05.2009 - De Rotterdamse kunstenaar Olaf Mooij (1958) heeft vooral bekendheid verworven met zijn autosculpturen in de openbare ruimte. Bijna iedereen kent zijn Braincar, een auto waarvan de bovenkap is omgevormd tot grote hersenpan. Overdag rijdt de auto door een wijk, stad of straat, en ’s avonds droomt de auto van zijn dag door middel van videoprojecties op het matwitte hersenvlak.
Al vroeg in de jaren negentig zocht Mooij de straat als podium voor zijn werk. Kenmerkend voor zijn generatie, met kunstenaars als Joep van Lieshout en Jeroen Doorenweerd, was dat ze hun werk veel meer verbonden met de wereld buiten de muren van de tentoonstellingszalen. Dat leidde vaak tot verwarring: was het wel kunst dat ze maakten? Zo werd Mooij in 1999 genomineerd voor de Designprijs Rotterdam met zijn DJ Mobiel, een verbouwde Ford Sierra met professionele geluidsinstallatie, tien speakers en een DJ booth. Maar voor de goede beschouwer is het altijd duidelijk geweest: het werk van Mooij is stevig geworteld in de beeldhouwtraditie.
Aan de basis van de beeldhouwkunst ligt het vermogen van de kunstenaar om in dode materie leven te suggereren. De beroemde Kus van Rodin is in feite een brok steen, maar wij kunnen niets anders zien (en voelen) dan een hartstochtelijke omhelzing. De auto’s van Olaf Mooij zijn niets meer dan carrosserie, maar worden door hem getransformeerd tot persoonlijkheid, tot levende materie. Door toevoeging van overdreven kappen, haarstukken of uitvergrotingen van onderdelen komen speelse, karikaturale beelden tot stand. De humoristische beelden relativeren de hedendaagse verhouding van de mens tot de machines en apparaten die hem omringen. Het universele fenomeen van de objectliefde wordt op speelse wijze geridiculiseerd, zoals in de Chesterfield Car, net zo uitnodigend als een echte Chesterfield bank (2004, collectie Museum Boijmans van Beuningen).
In zijn recente serie werken, die vrijwel volledig in TENT. wordt gepresenteerd, lijkt Mooij te willen terugkeren naar de volstrekte autonomie van de sculptuur. Zijn autobeelden hebben geen gebruiksfunctie meer, maar doen alleen nog herinneren aan het transportmiddel. De werken staan, liggen, hangen en leunen in de tentoonstellingsruimte. Ze zijn zonder sokkel op de grond geplaatst en hebben zonder hun gebruikswaarde een kwetsbare uitstraling. De huid, het oppervlak van de auto staat centraal. Het vel van wat een stationcar geweest zou kunnen zijn ligt geplooid op de grond. Een Volkswagenvorm ligt wankel op de vloer, zijn oppervlak bedekt met een zwarte steenachtige laag. Het werk presenteert zich als een fossiel overblijfsel van een ver verleden. Een kleine autovorm wordt omspannen door een geelachtig vlies waar het bijna uit lijkt los te breken; de suggestie van een geboorte is gewekt. In het spel tussen vorm en betekenis, tussen volume en oppervlak, tussen symboolfunctie en gebruiksfunctie zoekt Mooij precies het punt waarop ze samenvallen. Einde en begin, before and after: deze dode materie is biomorf, de verbeelding van levende wezens. De recente sculpturen van Mooij hebben een sterk tactiele uitstraling, ze nodigen uit om aan te raken en, ach waarom niet, om van te houden.
Braincar, 2007. Collectie Wildeburg. - De hersenauto is een mobiel beeld, een mobiel sculptuur.
Het is een samenvoeging van een auto en een enorm brein.
De auto leidt twee levens, tijdens het daglicht en in het donker van de nacht.
Overdag. Wanneer je de hersenauto overdag tegenkomt is het een visueel aantrekkelijke verschijning die nog al vreemd overkomt tussen al het andere verkeer.
Als de hersenauto rond rijdt, registreert hij met verschillende camera’s de omgeving en de reacties van de toeschouwers.
's Nachts
In het donker wanneer de hersenauto is geparkeerd begint het tweede leven van de hersenauto zich te manifesteren.
De hersenauto begint te dromen.
Tegen de wand van het transparante brein worden van binnenuit beelden geprojecteerd. Een visueel interessante selectie van de beelden van de afgelopen dag. Deze projectie wordt door middel van drie beamers verwezenlijkt.
Soms overlappen de beelden elkaar soms sluit het prachtig aan.
Dit leidt tot een mooie spannende ruimtelijke projectie die samen met de auto een niet te vergeten indruk achterlaten.
De Chasterfield-Car, 2004, Collectie Museum Boijmans van Beuningen 2006 - The Chesterfield-car is a soft car, a car that has an exterior like a soft Chesterfield sofa.
A Standard 10 (G.B.1954-60) was the base of this artwork. The first thing you notice when you see a Standard 10 for the first time is his round shape. This roundness was the inspiration for this project. The shape of the car is getting exaggerated by the addition of the thick layer of foam and artificial leather.
Because of the addition of this upholstery the Chesterfield-car became a very cuddly and friendly appearance.
The Chesterfield car was purchased in 2006 by the Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam the Netherlands.
DJ Mobile 1.0 1998-99. 2009 aangekocht door Studio Brussel. - Het idee voor de DJ Mobiel is ontstaan na het horen van het nummer “God is a dj” van de band “Faithless”
Dit nummer riep bij mij beelden van de pausmobiel op.
Ook moest ik direct denken aan al die jongeren die hun auto’s vol proppen met speakers.
De pausmobiel en de tekst “God is a dj” en die volgepropte auto’s versmolten in mijn gedachten tot de “DJ Mobiel”, een pausmobiel voor de DJ.
Omschrijving
Een beeld, een kunstwerk, een auto die is omgebouwd tot een rijdend DJ meubel.
In de achterzijde van deze auto zijn een groot aantal speakers, tweeters en woofers aangebracht. Dit is op een zeer sculpturale wijze gebeurd. De speakers zijn in taps toelopende vormen gemonteerd die op hun beurt weer aan de auto bevestigd zijn op zo’n manier dat dit een geheel vormt met de vormgeving en de aërodynamica van de auto. De voorzijde van de auto is in de originele staat gebleven maar de achterzijde ziet eruit als een soort samengestelde raketmotor.
De DJ kan door een opening in het dak als de paus in zijn pausmobiel de twee cd spelers en het mengpaneel bedienen en zo zijn favoriete nummer ‘“God is a dj” draaien.
