Sonja van Dolron
schilderen - tekenen - fotografie - sociaal-maatschappelijk
Ik ben een doorgewinterde kijker. Beter kijken, doorkijken is mijn devies. Ik veronderstel overal schoonheid. Vooral vlak voor mijn voeten.
Glitter en glans, sensatie en amusement, flitsende kleuren en neonlicht: in onze wereld proberen mensen krampachtig ‘schoonheid’ te creëren. Een dun laagje schone schijn. Voor mij zit de schoonheid in details van alledaagse plekken en gebeurtenissen.
Voorwerpen die een functionele taak vervullen, voorwerpen die niet bedoeld zijn om ons zintuiglijk te bevredigen spelen de hoofdrol in mijn foto’s: Bakstenen, elektriciteitshuisjes, parkeerterreinen of wegmarkeringen. Voor de oppervlakkige waarnemer zijn deze ‘sidekicks’ om ons heen ‘slechts’ functioneel.
Als ik kijk probeer ik verf te zien. In dunne of dikke lagen. Vergrijsd en verkleurd. Ik zoek naar ritme en rijm, in lijnen en vormen. Ik zoek een uitsnede die het beeld vervreemdt. Uiteindelijk zie ik een ruimte en bedenk wat ik weg wil laten of wil overdrijven. Waar je bent, is het mooi.