Yin Yin Wong is a multidisciplinary artist working across a range of media including film, sculpture, drawing and site specific installation. Previously as Publication Studio Rotterdam (2015–2021) they worked largely around themes of distribution, dissemination and circulation of visual culture through publishing artist books and curating exhibitions departing from text.
Currently they are researching possible bridges and juxtapositions between their modernist graphic design education and their Chinese-Malaysian diasporic upbringing. By focussing on themself as a site where different legacies and languages converge and complicate eachother, Wong looks for overlaps that speak cross-culturally. Through an auto-etnographic lens they question the dominant frameworks that permeate almost every aspect of their life.
For Ana - Open studios at Pocoapoco, Oaxaca (MX)
For Ana - Open studios at Pocoapoco, Oaxaca (MX)
For Ana - Open studios at Pocoapoco, Oaxaca (MX)
Remembering Pinetrees - In 2021 begon ik met het leren lezen van Chinees. Kantonees is mijn moedertaal, maar omdat ik er niet in ben opgeleid kan ik het niet lezen of schrijven. Tijdens mijn eerste lessen leerde ik de naam van het restaurant van mijn ouders Choong Kee (1991–2004) lezen. 'Choong' is mijn vader, en 'Kee' een standaard benoeming van een 'zaak'. In mijn les leerde ik dat de letterlijke definitie van de losgekoppelde tekens 'Denneboom' en 'Herinneren' betekent. Dit heeft mij geinspireerd om vanuit mijn analfabetisme nieuwe lezingen van Chinese symbolen uit te drukken in sculptuur. 'Remembering Pinetrees' is deels een ode aan restaurant gevels die vaak de namen van mensen draagt en tegelijkertijd onleesbaar of onbereikbaar zijn voor velen, en deels een viering van mijn idiosyncratische begrip van een cultuur die ik alleen kan begrijpen vanuit een diasporische lens.
Lotus Flowers (2022) - In deze korte film vraag ik mijn moeder om me de decoratieve lotus bloemen uit ons oude restaurant te leren vouwen. Tijdens de uitleg praten we over verschillende connotaties en betekenissen van de lotus bloem en onze herinneringen aan ons restaurant Choong Kee (松记).
In de film vraag ik of ze ooit een echte lotus bloem heeft gezien, ze antwoord dat ze in Maleisië te vinden zijn in het wild. Daarbij volgt ze meteen op dat wilde lotus bloemen nooit geplukt mogen worden, omdat men dan vast komt te zitten in het omringende drijfzand en kunnen komen te verdrinken. Ik hoorde hierin een metafoor voor de Zuid-Oost-Aziatische diaspora en hun zoektocht naar geluk in het Westen.
In Search of a Better Life - Jelly sculpturen geinspireerd op Maleisische dessert cultuur, die refereren naar de koi karper als een symbool voor welspoed en geluk in de Zuid-Oost Aziatische diaspora en bij behorende restaurant cultuur. Wat betekent het om jouw cultuur en jouw belofte voor welspoed te serveren als exotisch en consumeerbaar goed.
In Search of a Better Life - Jelly sculpturen geinspireerd op Maleisische dessert cultuur, die refereren naar de koi karper als een symbool voor welspoed en geluk in de Zuid-Oost Aziatische diaspora en bij behorende restaurant cultuur. Wat betekent het om jouw cultuur en jouw belofte voor welspoed te serveren als exotisch en consumeerbaar goed.
5 April 2022 - Tussen 2021 en 2022 maakte ik elke dag een zelfportret als een meditatie en tekenoefening. Dit terwijl ik reflecteerde over het gebrek aan representatie en invloed van mensen met een diasporisch perspectief in de Nederlandse cultuur en culturele sector. De context specifieke zelfportretten installaties reageren op culturele en institutionele contexten waar ik me in bevindt. Vaak betreft dit architectuur dat Modernistische of traditioneel Nederlands is. De context specifieke installaties reageren op culturele en institutionele contexten waar ik me in bevindt. Hier zoekt ik het contrast en de frictie op tussen de identiteiten die van mijn gezicht te lezen zijn en de (mono-)culturele erfenis dat mij behelst.
5 Februari 2022 - Tussen 2021 en 2022 maakte ik elke dag een zelfportret als een meditatie en tekenoefening. Dit terwijl ik reflecteerde over het gebrek aan representatie en invloed van mensen met een diasporisch perspectief in de Nederlandse cultuur en culturele sector. De context specifieke zelfportretten installaties reageren op culturele en institutionele contexten waar ik me in bevindt. Vaak zijn deze van Modernistische aard, gekaderd door een grootheid uit de Nederlandse canon (in dit geval de 'Jan van Eyck' academie). De zelfportretten installatie reeks zoekt het contrast en de frictie op tussen de identiteiten die van mijn gezicht te lezen zijn en de (mono-)culturele erfenis dat mij behelst.
