Art Office

Behalve kunstenaar was Niels Bekkema woonbegeleider van statushouders in Den Haag, een groep die enerzijds alomtegenwoordig is in de openbare polemiek en politiek, maar die anderzijds wordt weggestopt in opvanglocaties aan de randen van de stad. Het is die tegenstelling tussen onzichtbaarheid en aanwezigheid die hij wilde onderzoeken tijdens een artist-in-residency bij het Banff Centre for Arts and Creativity in Canada. “Vanuit deze tegenstelling tussen aanwezig en nagenoeg onzichtbaar ga ik beeldend onderzoek verrichten naar wat er verscholen ligt in de achtergrond waartegen het dagelijks leven wordt beoefend.”

Hoewel Bekkema’s werk doorgaans niet zo politiek is, past dit plan in zijn kunstenaarspraktijk in de zin dat hij ook ‘in tussenplekken’ opereert, tussen literair en concreet. Zo is hij ook vertaler van de experimentele poëzie van Gertrude Stein. Sinds zijn studie aan de Minerva Academie ontleedt hij als schrijver en kunstenaar de grenzen tussen tekst, installatie, sculptuur en tekenen. Hoe kan een tekst meer zijn dan een beschrijving, hoe kan het een autonoom object zijn? Hoe kan een beeld een punctuatie in de ruimte zijn? Dit soort vragen wilde hij in Banff beantwoorden, en de O&O-commissie zag de parallellen die hij trekt tussen tekst en mensenlevens als een impuls voor zijn werk.

Een van Bekkema’s plannen in Banff was om fotografie te gaan werken, voor hem een nieuw medium. In de kleurendoka aldaar ontdekte hij de fotogram, waarin je beelden maakt met schaduwen. De schaduw als materiaal, dat paste in zijn beeldend onderzoek naar de tegenstelling tussen aanwezig en nagenoeg onzichtbaar, “naar wat er verscholen ligt in de achtergrond waartegen het dagelijks leven wordt beoefend.” Dit combineerde hij met verdwijnende woorden, waarmee hij ook een site-specific sculptuur sjabloneerde tijdens een open studio dag: met licht en meel werd het een vervliegende vorm. De ervaringen is hij terug in Rotterdam verder gaan uitdiepen voor een solotentoonstelling bij Onono in november 2018.