Art Office

De Vietnamese vlag ligt gevoelig bij de familie van Kwinnie Lê, die zich al langere tijd bezighoudt met haar familiegeschiedenis in relatie tot de Vietnamoorlog. Haar familie ziet die vlag als symbool voor het regime dat hen heeft doen vluchten, waarop Lê zich ging verdiepen in de betekenis van vlaggen. Wat en wie vertegenwoordigt een vlag, en tot welke grenzen? Dit werd een langerlopende onderzoek, wat ze nu wilde uitbreiden naar Rotterdam, als multiculturele en gentrificerende stad. Lê vatte het plan op om er met vlaggen te gaan rondlopen en verhalen te verzamelen van mensen die ze onderweg ontmoet. “De verhalen zullen zich verzamelen op deze vlaggen als een gedeeld canvas. Daarmee wil ik de grenzen binnen de stad laten verdwijnen, en de uitputting van het lichaam gebruiken om er eigen grenzen te trekken, de wandeling eindigend wanneer het lichaam niet meer verder kan.”

De praktijk van Lê draait om taal, waarmee ze onzichtbare verhalen zichtbaar wil maken door deze met het lichaam en met elkaar te verbinden. Ze doorliep de Willem de Kooning Academie, voltooide een studie filosofie aan de Universiteit Leiden en exposeerde recent bij onder andere Showroom Mama, Witte Rook en Galerie Frank Taal. De O&O-commissie vond het een overtuigende tekst van een kunstenaar die een goed bewustzijn laat zien, die de grenzen letterlijk en figuurlijk opzoekt, en waarin eerdere projecten samenkomen als in een soort ontdekkingstocht.

In juni 2021 begon ze door de stad te lopen met vlaggen, en nam viltstiften mee voor mensen om op te schrijven. Sommige mensen spraken haar onderweg aan, bij anderen ging ze zitten, een enkele keer werd de vlag een tafelkleedje tussen de gesprekken. Mensen zagen het als een protestvlag of juist een vredesteken, het leidde tot boze, persoonlijke en filosofische reacties. Verhalen en berichten van activistische aard speelden een belangrijke rol in de ontmoetingen. Maar het viel haar vooral op dat mensen weinig ruimte in willen nemen, hun verhalen weinig delen omdat ze anderen er niet te veel mee lastig willen vallen. De quotes die ze op de vlaggen verzamelde, waren daarom maar kort. Telkens bij droog weer trok ze erop uit en de vlaggen liet ze achter bij onder meer Boijmans Hillevliet, Bad, Noordereilandstudio’s. In totaal trok ze in vier maanden met vijftien vlaggen rond. De wandelingen documenteerde ze met een GPS-tracker, om die routes uit te werken als de grensgebieden van de vlaggen. Daarmee wilde ze een kaart maken van deze ambigue opvatting van grenzen.