Carine Weve
conceptueel - tekenen - installatie - sculptuur
“Zou het mij gegeven zijn om één herinnering uit mijn aardse bestaan mee te nemen in de eeuwigheid, dan is het deze:
1994. Kreta. De Lefka Ori, ofwel het Witte Gebergte. Een tweedaagse wandeltocht, ver boven de boomgrens. Hitte. Stilte. Verlatenheid. Niets anders dan wit gesteente, schitterend in de zon.
Op de tweede dag ontwaar ik op een richel aan een rotswand honderden kleine, hoornvormige schelpjes. Nog geen 2 centimeter hoog. Zij aan zij staan ze fier overeind in het gesteente. Op dat moment word ik verpletterd door het besef me zowel op 2000 meter hoogte te bevinden, als op de bodem van de Middellandse zee. Me zowel in het hier en nu te bevinden, als miljoenen jaren terug. Het bijkomende diepe besef van mijn nietigheid was eerder bevrijdend dan beangstigend. Als het bestaan nu ophoudt, zo dacht ik, is het goed. Méér is er niet.”